ужыткава́ць
‘ужываць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ужытку́ю |
ужытку́ем |
| 2-я ас. |
ужытку́еш |
ужытку́еце |
| 3-я ас. |
ужытку́е |
ужытку́юць |
| Прошлы час |
| м. |
ужыткава́ў |
ужыткава́лі |
| ж. |
ужыткава́ла |
| н. |
ужыткава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ужытку́й |
ужытку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ужытку́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ужытко́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ужытко́ўнасць |
| Р. |
ужытко́ўнасці |
| Д. |
ужытко́ўнасці |
| В. |
ужытко́ўнасць |
| Т. |
ужытко́ўнасцю |
| М. |
ужытко́ўнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
ужы́тнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ужы́тнасць |
| Р. |
ужы́тнасці |
| Д. |
ужы́тнасці |
| В. |
ужы́тнасць |
| Т. |
ужы́тнасцю |
| М. |
ужы́тнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
ужы́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ужы́тны |
ужы́тная |
ужы́тнае |
ужы́тныя |
| Р. |
ужы́тнага |
ужы́тнай ужы́тнае |
ужы́тнага |
ужы́тных |
| Д. |
ужы́тнаму |
ужы́тнай |
ужы́тнаму |
ужы́тным |
| В. |
ужы́тны (неадуш.) ужы́тнага (адуш.) |
ужы́тную |
ужы́тнае |
ужы́тныя (неадуш.) ужы́тных (адуш.) |
| Т. |
ужы́тным |
ужы́тнай ужы́тнаю |
ужы́тным |
ужы́тнымі |
| М. |
ужы́тным |
ужы́тнай |
ужы́тным |
ужы́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.