ужыткава́ць
‘ужываць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ужытку́ю |
ужытку́ем |
2-я ас. |
ужытку́еш |
ужытку́еце |
3-я ас. |
ужытку́е |
ужытку́юць |
Прошлы час |
м. |
ужыткава́ў |
ужыткава́лі |
ж. |
ужыткава́ла |
н. |
ужыткава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
ужытку́й |
ужытку́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ужытку́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ужытко́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
ужытко́ўнасць |
Р. |
ужытко́ўнасці |
Д. |
ужытко́ўнасці |
В. |
ужытко́ўнасць |
Т. |
ужытко́ўнасцю |
М. |
ужытко́ўнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
ужы́тнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
ужы́тнасць |
Р. |
ужы́тнасці |
Д. |
ужы́тнасці |
В. |
ужы́тнасць |
Т. |
ужы́тнасцю |
М. |
ужы́тнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
ужы́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ужы́тны |
ужы́тная |
ужы́тнае |
ужы́тныя |
Р. |
ужы́тнага |
ужы́тнай ужы́тнае |
ужы́тнага |
ужы́тных |
Д. |
ужы́тнаму |
ужы́тнай |
ужы́тнаму |
ужы́тным |
В. |
ужы́тны (неадуш.) ужы́тнага (адуш.) |
ужы́тную |
ужы́тнае |
ужы́тныя (неадуш.) ужы́тных (адуш.) |
Т. |
ужы́тным |
ужы́тнай ужы́тнаю |
ужы́тным |
ужы́тнымі |
М. |
ужы́тным |
ужы́тнай |
ужы́тным |
ужы́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.