Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
агдежзйлнпрстхцчш

ву́сны

‘які вымаўляецца’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ву́сны ву́сная ву́снае ву́сныя
Р. ву́снага ву́снай
ву́снае		 ву́снага ву́сных
Д. ву́снаму ву́снай ву́снаму ву́сным
В. ву́сны (неадуш.)
ву́снага (адуш.)		 ву́сную ву́снае ву́сныя (неадуш.)
ву́сных (адуш.)
Т. ву́сным ву́снай
ву́снаю		 ву́сным ву́снымі
М. ву́сным ву́снай ву́сным ву́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

ву́сны

‘губы, рот’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ву́сны
Р. ву́снаў
Д. ву́снам
В. ву́сны
Т. ву́снамі
М. ву́снах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

ву́ссе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ву́ссе
Р. ву́сся
Д. ву́ссю
В. ву́ссе
Т. ву́ссем
М. ву́ссі

Крыніцы: piskunou2012.

ву́стрыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ву́стрыца ву́стрыцы
Р. ву́стрыцы ву́стрыц
Д. ву́стрыцы ву́стрыцам
В. ву́стрыцу ву́стрыц
Т. ву́стрыцай
ву́стрыцаю		 ву́стрыцамі
М. ву́стрыцы ву́стрыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вустрыцаво́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вустрыцаво́д вустрыцаво́ды
Р. вустрыцаво́да вустрыцаво́даў
Д. вустрыцаво́ду вустрыцаво́дам
В. вустрыцаво́да вустрыцаво́даў
Т. вустрыцаво́дам вустрыцаво́дамі
М. вустрыцаво́дзе вустрыцаво́дах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

вустрыцаво́дства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вустрыцаво́дства
Р. вустрыцаво́дства
Д. вустрыцаво́дству
В. вустрыцаво́дства
Т. вустрыцаво́дствам
М. вустрыцаво́дстве

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

ву́стрычны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ву́стрычны ву́стрычная ву́стрычнае ву́стрычныя
Р. ву́стрычнага ву́стрычнай
ву́стрычнае		 ву́стрычнага ву́стрычных
Д. ву́стрычнаму ву́стрычнай ву́стрычнаму ву́стрычным
В. ву́стрычны (неадуш.)
ву́стрычнага (адуш.)		 ву́стрычную ву́стрычнае ву́стрычныя (неадуш.)
ву́стрычных (адуш.)
Т. ву́стрычным ву́стрычнай
ву́стрычнаю		 ву́стрычным ву́стрычнымі
М. ву́стрычным ву́стрычнай ву́стрычным ву́стрычных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ву́стрычныя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. ву́стрычныя
Р. ву́стрычных
Д. ву́стрычным
В. ву́стрычных
Т. ву́стрычнымі
М. ву́стрычных

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

ву́сце

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ву́сце ву́сці
Р. ву́сця ву́сцяў
Д. ву́сцю ву́сцям
В. ву́сце ву́сці
Т. ву́сцем ву́сцямі
М. ву́сці ву́сцях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ву́сце

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ву́сце
Р. Ву́сця
Д. Ву́сцю
В. Ву́сце
Т. Ву́сцем
М. Ву́сці