Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

бухмаце́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бухмаце́ю бухмаце́ем
2-я ас. бухмаце́еш бухмаце́еце
3-я ас. бухмаце́е бухмаце́юць
Прошлы час
м. бухмаце́ў бухмаце́лі
ж. бухмаце́ла
н. бухмаце́ла
Загадны лад
2-я ас. бухмаце́й бухмаце́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бухмаце́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

бухма́ціцца

дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. бухма́ціцца бухма́цяцца
Прошлы час
м. бухма́ціўся бухма́ціліся
ж. бухма́цілася
н. бухма́цілася

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Бу́хнавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Бу́хнавічы
Р. Бу́хнавіч
Бу́хнавічаў
Д. Бу́хнавічам
В. Бу́хнавічы
Т. Бу́хнавічамі
М. Бу́хнавічах

бу́хнуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. бу́хнуся бу́хнемся
2-я ас. бу́хнешся бу́хнецеся
3-я ас. бу́хнецца бу́хнуцца
Прошлы час
м. бу́хнуўся бу́хнуліся
ж. бу́хнулася
н. бу́хнулася
Загадны лад
2-я ас. бу́хніся бу́хніцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час бу́хнуўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

бу́хнуць

‘стукнуць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. бу́хну бу́хнем
2-я ас. бу́хнеш бу́хнеце
3-я ас. бу́хне бу́хнуць
Прошлы час
м. бу́хнуў бу́хнулі
ж. бу́хнула
н. бу́хнула
Загадны лад
2-я ас. бу́хні бу́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час бу́хнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

бу́хнуць

‘пашырацца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бу́хну бу́хнем
2-я ас. бу́хнеш бу́хнеце
3-я ас. бу́хне бу́хнуць
Прошлы час
м. бу́х бу́хлі
ж. бу́хла
н. бу́хла
Загадны лад
2-я ас. бу́хні бу́хніце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бу́хнучы

Крыніцы: tsbm1984.

бухо́віцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бухо́віцкі бухо́віцкая бухо́віцкае бухо́віцкія
Р. бухо́віцкага бухо́віцкай
бухо́віцкае
бухо́віцкага бухо́віцкіх
Д. бухо́віцкаму бухо́віцкай бухо́віцкаму бухо́віцкім
В. бухо́віцкі (неадуш.)
бухо́віцкага (адуш.)
бухо́віцкую бухо́віцкае бухо́віцкія (неадуш.)
бухо́віцкіх (адуш.)
Т. бухо́віцкім бухо́віцкай
бухо́віцкаю
бухо́віцкім бухо́віцкімі
М. бухо́віцкім бухо́віцкай бухо́віцкім бухо́віцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Бухо́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Бухо́вічы
Р. Бухо́віч
Бухо́вічаў
Д. Бухо́вічам
В. Бухо́вічы
Т. Бухо́вічамі
М. Бухо́вічах

Бухо́дзькава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Бухо́дзькава
Р. Бухо́дзькава
Д. Бухо́дзькаву
В. Бухо́дзькава
Т. Бухо́дзькавам
М. Бухо́дзькаве

Бухо́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Бухо́ўка
Р. Бухо́ўкі
Д. Бухо́ўцы
В. Бухо́ўку
Т. Бухо́ўкай
Бухо́ўкаю
М. Бухо́ўцы