алю́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
алю́рны |
алю́рная |
алю́рнае |
алю́рныя |
Р. |
алю́рнага |
алю́рнай алю́рнае |
алю́рнага |
алю́рных |
Д. |
алю́рнаму |
алю́рнай |
алю́рнаму |
алю́рным |
В. |
алю́рны (неадуш.) алю́рнага (адуш.) |
алю́рную |
алю́рнае |
алю́рныя (неадуш.) алю́рных (адуш.) |
Т. |
алю́рным |
алю́рнай алю́рнаю |
алю́рным |
алю́рнымі |
М. |
алю́рным |
алю́рнай |
алю́рным |
алю́рных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
алюстрава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
алюстрава́ны |
алюстрава́ная |
алюстрава́нае |
алюстрава́ныя |
Р. |
алюстрава́нага |
алюстрава́най алюстрава́нае |
алюстрава́нага |
алюстрава́ных |
Д. |
алюстрава́наму |
алюстрава́най |
алюстрава́наму |
алюстрава́ным |
В. |
алюстрава́ны (неадуш.) алюстрава́нага (адуш.) |
алюстрава́ную |
алюстрава́нае |
алюстрава́ныя (неадуш.) алюстрава́ных (адуш.) |
Т. |
алюстрава́ным |
алюстрава́най алюстрава́наю |
алюстрава́ным |
алюстрава́нымі |
М. |
алюстрава́ным |
алюстрава́най |
алюстрава́ным |
алюстрава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Алю́ты
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Алю́ты |
Р. |
Алю́т Алю́таў |
Д. |
Алю́там |
В. |
Алю́ты |
Т. |
Алю́тамі |
М. |
Алю́тах |
алюце́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
алюце́ю |
алюце́ем |
2-я ас. |
алюце́еш |
алюце́еце |
3-я ас. |
алюце́е |
алюце́юць |
Прошлы час |
м. |
алюце́ў |
алюце́лі |
ж. |
алюце́ла |
н. |
алюце́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
алюце́й |
алюце́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
алюце́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.