звінава́ціцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
звінава́чуся |
звінава́цімся |
| 2-я ас. |
звінава́цішся |
звінава́ціцеся |
| 3-я ас. |
звінава́ціцца |
звінава́цяцца |
| Прошлы час |
| м. |
звінава́ціўся |
звінава́ціліся |
| ж. |
звінава́цілася |
| н. |
звінава́цілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
звінава́цься |
звінава́цьцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
звінава́ціўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
звінава́ціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
звінава́чу |
звінава́цім |
| 2-я ас. |
звінава́ціш |
звінава́ціце |
| 3-я ас. |
звінава́ціць |
звінава́цяць |
| Прошлы час |
| м. |
звінава́ціў |
звінава́цілі |
| ж. |
звінава́ціла |
| н. |
звінава́ціла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
звінава́ць |
звінава́цьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
звінава́ціўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
звінава́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
звінава́чанне |
звінава́чанні |
| Р. |
звінава́чання |
звінава́чанняў |
| Д. |
звінава́чанню |
звінава́чанням |
| В. |
звінава́чанне |
звінава́чанні |
| Т. |
звінава́чаннем |
звінава́чаннямі |
| М. |
звінава́чанні |
звінава́чаннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
звінава́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
звінава́чаны |
звінава́чаная |
звінава́чанае |
звінава́чаныя |
| Р. |
звінава́чанага |
звінава́чанай звінава́чанае |
звінава́чанага |
звінава́чаных |
| Д. |
звінава́чанаму |
звінава́чанай |
звінава́чанаму |
звінава́чаным |
| В. |
звінава́чаны (неадуш.) звінава́чанага (адуш.) |
звінава́чаную |
звінава́чанае |
звінава́чаныя (неадуш.) звінава́чаных (адуш.) |
| Т. |
звінава́чаным |
звінава́чанай звінава́чанаю |
звінава́чаным |
звінава́чанымі |
| М. |
звінава́чаным |
звінава́чанай |
звінава́чаным |
звінава́чаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
звінава́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
звінава́чаны |
звінава́чаная |
звінава́чанае |
звінава́чаныя |
| Р. |
звінава́чанага |
звінава́чанай звінава́чанае |
звінава́чанага |
звінава́чаных |
| Д. |
звінава́чанаму |
звінава́чанай |
звінава́чанаму |
звінава́чаным |
| В. |
звінава́чаны (неадуш.) звінава́чанага (адуш.) |
звінава́чаную |
звінава́чанае |
звінава́чаныя (неадуш.) звінава́чаных (адуш.) |
| Т. |
звінава́чаным |
звінава́чанай звінава́чанаю |
звінава́чаным |
звінава́чанымі |
| М. |
звінава́чаным |
звінава́чанай |
звінава́чаным |
звінава́чаных |
Кароткая форма: звінава́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
звінава́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
звінава́чванне |
звінава́чванні |
| Р. |
звінава́чвання |
звінава́чванняў |
| Д. |
звінава́чванню |
звінава́чванням |
| В. |
звінава́чванне |
звінава́чванні |
| Т. |
звінава́чваннем |
звінава́чваннямі |
| М. |
звінава́чванні |
звінава́чваннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
звінава́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
звінава́чваюся |
звінава́чваемся |
| 2-я ас. |
звінава́чваешся |
звінава́чваецеся |
| 3-я ас. |
звінава́чваецца |
звінава́чваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
звінава́чваўся |
звінава́чваліся |
| ж. |
звінава́чвалася |
| н. |
звінава́чвалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
звінава́чвайся |
звінава́чвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
звінава́чваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
звінава́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
звінава́чваю |
звінава́чваем |
| 2-я ас. |
звінава́чваеш |
звінава́чваеце |
| 3-я ас. |
звінава́чвае |
звінава́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
звінава́чваў |
звінава́чвалі |
| ж. |
звінава́чвала |
| н. |
звінава́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
звінава́чвай |
звінава́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
звінава́чваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
звіна́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
звіна́юся |
звіна́емся |
| 2-я ас. |
звіна́ешся |
звіна́ецеся |
| 3-я ас. |
звіна́ецца |
звіна́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
звіна́ўся |
звіна́ліся |
| ж. |
звіна́лася |
| н. |
звіна́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
звіна́йся |
звіна́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
звіна́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
звіна́ць
‘згортваць, загортваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
звіна́ю |
звіна́ем |
| 2-я ас. |
звіна́еш |
звіна́еце |
| 3-я ас. |
звіна́е |
звіна́юць |
| Прошлы час |
| м. |
звіна́ў |
звіна́лі |
| ж. |
звіна́ла |
| н. |
звіна́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
звіна́й |
звіна́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
звіна́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.