нагрува́шчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нагрува́шчаны |
нагрува́шчаная |
нагрува́шчанае |
нагрува́шчаныя |
| Р. |
нагрува́шчанага |
нагрува́шчанай
нагрува́шчанае |
нагрува́шчанага |
нагрува́шчаных |
| Д. |
нагрува́шчанаму |
нагрува́шчанай |
нагрува́шчанаму |
нагрува́шчаным |
| В. |
нагрува́шчаны (неадуш.)
нагрува́шчанага (адуш.) |
нагрува́шчаную |
нагрува́шчанае |
нагрува́шчаныя (неадуш.)
нагрува́шчаных (адуш.) |
| Т. |
нагрува́шчаным |
нагрува́шчанай
нагрува́шчанаю |
нагрува́шчаным |
нагрува́шчанымі |
| М. |
нагрува́шчаным |
нагрува́шчанай |
нагрува́шчаным |
нагрува́шчаных |
Кароткая форма: нагрува́шчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нагрува́шчванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
нагрува́шчванне |
| Р. |
нагрува́шчвання |
| Д. |
нагрува́шчванню |
| В. |
нагрува́шчванне |
| Т. |
нагрува́шчваннем |
| М. |
нагрува́шчванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нагрува́шчвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
нагрува́шчваецца |
нагрува́шчваюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
нагрува́шчваўся |
нагрува́шчваліся |
| ж. |
нагрува́шчвалася |
| н. |
нагрува́шчвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
нагрува́шчваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нагрува́шчваю |
нагрува́шчваем |
| 2-я ас. |
нагрува́шчваеш |
нагрува́шчваеце |
| 3-я ас. |
нагрува́шчвае |
нагрува́шчваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
нагрува́шчваў |
нагрува́шчвалі |
| ж. |
нагрува́шчвала |
| н. |
нагрува́шчвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
нагрува́шчвай |
нагрува́шчвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
нагрува́шчваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нагру́дка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нагру́дка |
нагру́дкі |
| Р. |
нагру́дкі |
нагру́дак |
| Д. |
нагру́дцы |
нагру́дкам |
| В. |
нагру́дку |
нагру́дкі |
| Т. |
нагру́дкай
нагру́дкаю |
нагру́дкамі |
| М. |
нагру́дцы |
нагру́дках |
Крыніцы:
piskunou2012.
нагру́днік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нагру́днік |
нагру́днікі |
| Р. |
нагру́дніка |
нагру́днікаў |
| Д. |
нагру́дніку |
нагру́днікам |
| В. |
нагру́днік |
нагру́днікі |
| Т. |
нагру́днікам |
нагру́днікамі |
| М. |
нагру́дніку |
нагру́дніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нагру́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нагру́дны |
нагру́дная |
нагру́днае |
нагру́дныя |
| Р. |
нагру́днага |
нагру́днай
нагру́днае |
нагру́днага |
нагру́дных |
| Д. |
нагру́днаму |
нагру́днай |
нагру́днаму |
нагру́дным |
| В. |
нагру́дны (неадуш.)
нагру́днага (адуш.) |
нагру́дную |
нагру́днае |
нагру́дныя (неадуш.)
нагру́дных (адуш.) |
| Т. |
нагру́дным |
нагру́днай
нагру́днаю |
нагру́дным |
нагру́днымі |
| М. |
нагру́дным |
нагру́днай |
нагру́дным |
нагру́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нагру́жанасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нагру́жанасць |
нагру́жанасці |
| Р. |
нагру́жанасці |
нагру́жанасцяў
нагру́жанасцей |
| Д. |
нагру́жанасці |
нагру́жанасцям |
| В. |
нагру́жанасць |
нагру́жанасці |
| Т. |
нагру́жанасцю |
нагру́жанасцямі |
| М. |
нагру́жанасці |
нагру́жанасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.