Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
аеёілорсуыэя’

спры́ціцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спры́чуся спры́цімся
2-я ас. спры́цішся спры́ціцеся
3-я ас. спры́ціцца спры́цяцца
Прошлы час
м. спры́ціўся спры́ціліся
ж. спры́цілася
н. спры́цілася
Загадны лад
2-я ас. спры́цься спры́цьцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час спры́цячыся

Крыніцы: piskunou2012.

спрычы́нены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спрычы́нены спрычы́неная спрычы́ненае спрычы́неныя
Р. спрычы́ненага спрычы́ненай
спрычы́ненае		 спрычы́ненага спрычы́неных
Д. спрычы́ненаму спрычы́ненай спрычы́ненаму спрычы́неным
В. спрычы́нены (неадуш.)
спрычы́ненага (адуш.)		 спрычы́неную спрычы́ненае спрычы́неныя (неадуш.)
спрычы́неных (адуш.)
Т. спрычы́неным спрычы́ненай
спрычы́ненаю		 спрычы́неным спрычы́ненымі
М. спрычы́неным спрычы́ненай спрычы́неным спрычы́неных

Крыніцы: piskunou2012.

спрычы́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спрычы́нены спрычы́неная спрычы́ненае спрычы́неныя
Р. спрычы́ненага спрычы́ненай
спрычы́ненае		 спрычы́ненага спрычы́неных
Д. спрычы́ненаму спрычы́ненай спрычы́ненаму спрычы́неным
В. спрычы́нены (неадуш.)
спрычы́ненага (адуш.)		 спрычы́неную спрычы́ненае спрычы́неныя (неадуш.)
спрычы́неных (адуш.)
Т. спрычы́неным спрычы́ненай
спрычы́ненаю		 спрычы́неным спрычы́ненымі
М. спрычы́неным спрычы́ненай спрычы́неным спрычы́неных

Крыніцы: piskunou2012.

спрычыня́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спрычыня́ю спрычыня́ем
2-я ас. спрычыня́еш спрычыня́еце
3-я ас. спрычыня́е спрычыня́юць
Прошлы час
м. спрычыня́ў спрычыня́лі
ж. спрычыня́ла
н. спрычыня́ла
Загадны лад
2-я ас. спрычыня́й спрычыня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спрычыня́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

спрыя́зліва

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
спрыя́зліва - -

Крыніцы: piskunou2012.

спрыя́злівасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. спрыя́злівасць
Р. спрыя́злівасці
Д. спрыя́злівасці
В. спрыя́злівасць
Т. спрыя́злівасцю
М. спрыя́злівасці

Крыніцы: piskunou2012.

спрыя́злівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спрыя́злівы спрыя́злівая спрыя́злівае спрыя́злівыя
Р. спрыя́злівага спрыя́злівай
спрыя́злівае		 спрыя́злівага спрыя́злівых
Д. спрыя́зліваму спрыя́злівай спрыя́зліваму спрыя́злівым
В. спрыя́злівы (неадуш.)
спрыя́злівага (адуш.)		 спрыя́злівую спрыя́злівае спрыя́злівыя (неадуш.)
спрыя́злівых (адуш.)
Т. спрыя́злівым спрыя́злівай
спрыя́зліваю		 спрыя́злівым спрыя́злівымі
М. спрыя́злівым спрыя́злівай спрыя́злівым спрыя́злівых

Крыніцы: piskunou2012.

спрыя́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
спрыя́льна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

спрыя́льнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. спрыя́льнасць
Р. спрыя́льнасці
Д. спрыя́льнасці
В. спрыя́льнасць
Т. спрыя́льнасцю
М. спрыя́льнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

спрыя́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. спрыя́льнік спрыя́льнікі
Р. спрыя́льніка спрыя́льнікаў
Д. спрыя́льніку спрыя́льнікам
В. спрыя́льніка спрыя́льнікаў
Т. спрыя́льнікам спрыя́льнікамі
М. спрыя́льніку спрыя́льніках

Крыніцы: piskunou2012.