спрычы́нены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спрычы́нены спрычы́неная спрычы́ненае спрычы́неныя
Р. спрычы́ненага спрычы́ненай
спрычы́ненае		 спрычы́ненага спрычы́неных
Д. спрычы́ненаму спрычы́ненай спрычы́ненаму спрычы́неным
В. спрычы́нены (неадуш.)
спрычы́ненага (адуш.)		 спрычы́неную спрычы́ненае спрычы́неныя (неадуш.)
спрычы́неных (адуш.)
Т. спрычы́неным спрычы́ненай
спрычы́ненаю		 спрычы́неным спрычы́ненымі
М. спрычы́неным спрычы́ненай спрычы́неным спрычы́неных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)