Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдлмноруыэ
бвгджзклмнртўхцч

жыўцо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жыўцо́вы жыўцо́вая жыўцо́вае жыўцо́выя
Р. жыўцо́вага жыўцо́вай
жыўцо́вае		 жыўцо́вага жыўцо́вых
Д. жыўцо́ваму жыўцо́вай жыўцо́ваму жыўцо́вым
В. жыўцо́вы
жыўцо́вага		 жыўцо́вую жыўцо́вае жыўцо́выя
жыўцо́вых
Т. жыўцо́вым жыўцо́вай
жыўцо́ваю		 жыўцо́вым жыўцо́вымі
М. жыўцо́вым жыўцо́вай жыўцо́вым жыўцо́вых

Крыніцы: tsblm1996.

жыўцо́м

прыслоўе, утворана ад назоўніка

станоўч. выш. найвыш.
жыўцо́м - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

жыўцо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жыўцо́ўка жыўцо́ўкі
Р. жыўцо́ўкі жыўцо́вак
Д. жыўцо́ўцы жыўцо́ўкам
В. жыўцо́ўку жыўцо́ўкі
Т. жыўцо́ўкай
жыўцо́ўкаю		 жыўцо́ўкамі
М. жыўцо́ўцы жыўцо́ўках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

жы́ўчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жы́ўчы жы́ўчая жы́ўчае жы́ўчыя
Р. жы́ўчага жы́ўчай
жы́ўчае		 жы́ўчага жы́ўчых
Д. жы́ўчаму жы́ўчай жы́ўчаму жы́ўчым
В. жы́ўчы (неадуш.)
жы́ўчага (адуш.)		 жы́ўчую жы́ўчае жы́ўчыя (неадуш.)
жы́ўчых (адуш.)
Т. жы́ўчым жы́ўчай
жы́ўчаю		 жы́ўчым жы́ўчымі
М. жы́ўчым жы́ўчай жы́ўчым жы́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

жы́ўчык

‘жывы, рухавы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жы́ўчык жы́ўчыкі
Р. жы́ўчыка жы́ўчыкаў
Д. жы́ўчыку жы́ўчыкам
В. жы́ўчыка жы́ўчыкаў
Т. жы́ўчыкам жы́ўчыкамі
М. жы́ўчыку жы́ўчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

жы́ўчык

‘прыкметнае для вока біццё артэрыі; сперматазоід’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жы́ўчык жы́ўчыкі
Р. жы́ўчыка жы́ўчыкаў
Д. жы́ўчыку жы́ўчыкам
В. жы́ўчык жы́ўчыкі
Т. жы́ўчыкам жы́ўчыкамі
М. жы́ўчыку жы́ўчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

жы́х

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

жыха́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жыха́р жыхары́
Р. жыхара́ жыхаро́ў
Д. жыхару́ жыхара́м
В. жыхара́ жыхаро́ў
Т. жыхаро́м жыхара́мі
М. жыхару́ жыхара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

жыха́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жыха́рка жыха́ркі
Р. жыха́ркі жыха́рак
Д. жыха́рцы жыха́ркам
В. жыха́рку жыха́рак
Т. жыха́ркай
жыха́ркаю		 жыха́ркамі
М. жыха́рцы жыха́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

жыха́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жыха́рскі жыха́рская жыха́рскае жыха́рскія
Р. жыха́рскага жыха́рскай
жыха́рскае		 жыха́рскага жыха́рскіх
Д. жыха́рскаму жыха́рскай жыха́рскаму жыха́рскім
В. жыха́рскі (неадуш.)
жыха́рскага (адуш.)		 жыха́рскую жыха́рскае жыха́рскія (неадуш.)
жыха́рскіх (адуш.)
Т. жыха́рскім жыха́рскай
жыха́рскаю		 жыха́рскім жыха́рскімі
М. жыха́рскім жыха́рскай жыха́рскім жыха́рскіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.