Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прамо́ўлены

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прамо́ўлены	прамо́ўленая	прамо́ўленае	прамо́ўленыя
Р.	прамо́ўленага	прамо́ўленай прамо́ўленае	прамо́ўленага	прамо́ўленых
Д.	прамо́ўленаму	прамо́ўленай	прамо́ўленаму	прамо́ўленым
В.	прамо́ўлены (неадуш.) прамо́ўленага (адуш.)	прамо́ўленую	прамо́ўленае	прамо́ўленыя (неадуш.) прамо́ўленых (адуш.)
Т.	прамо́ўленым	прамо́ўленай прамо́ўленаю	прамо́ўленым	прамо́ўленымі
М.	прамо́ўленым	прамо́ўленай	прамо́ўленым	прамо́ўленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

прамо́ўлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прамо́ўлены	прамо́ўленая	прамо́ўленае	прамо́ўленыя
Р.	прамо́ўленага	прамо́ўленай прамо́ўленае	прамо́ўленага	прамо́ўленых
Д.	прамо́ўленаму	прамо́ўленай	прамо́ўленаму	прамо́ўленым
В.	прамо́ўлены (неадуш.) прамо́ўленага (адуш.)	прамо́ўленую	прамо́ўленае	прамо́ўленыя (неадуш.) прамо́ўленых (адуш.)
Т.	прамо́ўленым	прамо́ўленай прамо́ўленаю	прамо́ўленым	прамо́ўленымі
М.	прамо́ўленым	прамо́ўленай	прамо́ўленым	прамо́ўленых

Кароткая форма: прамо́ўлена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

прамо́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	прамо́ўнік	прамо́ўнікі
Р.	прамо́ўніка	прамо́ўнікаў
Д.	прамо́ўніку	прамо́ўнікам
В.	прамо́ўніка	прамо́ўнікаў
Т.	прамо́ўнікам	прамо́ўнікамі
М.	прамо́ўніку	прамо́ўніках

Крыніцы: piskunou2012.

прамо́ўніцка-публіцысты́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прамо́ўніцка-публіцысты́чны	прамо́ўніцка-публіцысты́чная	прамо́ўніцка-публіцысты́чнае	прамо́ўніцка-публіцысты́чныя
Р.	прамо́ўніцка-публіцысты́чнага	прамо́ўніцка-публіцысты́чнай прамо́ўніцка-публіцысты́чнае	прамо́ўніцка-публіцысты́чнага	прамо́ўніцка-публіцысты́чных
Д.	прамо́ўніцка-публіцысты́чнаму	прамо́ўніцка-публіцысты́чнай	прамо́ўніцка-публіцысты́чнаму	прамо́ўніцка-публіцысты́чным
В.	прамо́ўніцка-публіцысты́чны (неадуш.) прамо́ўніцка-публіцысты́чнага (адуш.)	прамо́ўніцка-публіцысты́чную	прамо́ўніцка-публіцысты́чнае	прамо́ўніцка-публіцысты́чныя (неадуш.) прамо́ўніцка-публіцысты́чных (адуш.)
Т.	прамо́ўніцка-публіцысты́чным	прамо́ўніцка-публіцысты́чнай прамо́ўніцка-публіцысты́чнаю	прамо́ўніцка-публіцысты́чным	прамо́ўніцка-публіцысты́чнымі
М.	прамо́ўніцка-публіцысты́чным	прамо́ўніцка-публіцысты́чнай	прамо́ўніцка-публіцысты́чным	прамо́ўніцка-публіцысты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

прамо́ўніцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прамо́ўніцкі	прамо́ўніцкая	прамо́ўніцкае	прамо́ўніцкія
Р.	прамо́ўніцкага	прамо́ўніцкай прамо́ўніцкае	прамо́ўніцкага	прамо́ўніцкіх
Д.	прамо́ўніцкаму	прамо́ўніцкай	прамо́ўніцкаму	прамо́ўніцкім
В.	прамо́ўніцкі (неадуш.) прамо́ўніцкага (адуш.)	прамо́ўніцкую	прамо́ўніцкае	прамо́ўніцкія (неадуш.) прамо́ўніцкіх (адуш.)
Т.	прамо́ўніцкім	прамо́ўніцкай прамо́ўніцкаю	прамо́ўніцкім	прамо́ўніцкімі
М.	прамо́ўніцкім	прамо́ўніцкай	прамо́ўніцкім	прамо́ўніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

прамо́ўніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	прамо́ўніцтва
Р.	прамо́ўніцтва
Д.	прамо́ўніцтву
В.	прамо́ўніцтва
Т.	прамо́ўніцтвам
М.	прамо́ўніцтве

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

прамо́ўны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прамо́ўны	прамо́ўная	прамо́ўнае	прамо́ўныя
Р.	прамо́ўнага	прамо́ўнай прамо́ўнае	прамо́ўнага	прамо́ўных
Д.	прамо́ўнаму	прамо́ўнай	прамо́ўнаму	прамо́ўным
В.	прамо́ўны (неадуш.) прамо́ўнага (адуш.)	прамо́ўную	прамо́ўнае	прамо́ўныя (неадуш.) прамо́ўных (адуш.)
Т.	прамо́ўным	прамо́ўнай прамо́ўнаю	прамо́ўным	прамо́ўнымі
М.	прамо́ўным	прамо́ўнай	прамо́ўным	прамо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

прамо́ўтар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	прамо́ўтар	прамо́ўтары
Р.	прамо́ўтара	прамо́ўтараў
Д.	прамо́ўтару	прамо́ўтарам
В.	прамо́ўтара	прамо́ўтараў
Т.	прамо́ўтарам	прамо́ўтарамі
М.	прамо́ўтару	прамо́ўтарах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

прамо́ўтарскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	прамо́ўтарскі	прамо́ўтарская	прамо́ўтарскае	прамо́ўтарскія
Р.	прамо́ўтарскага	прамо́ўтарскай прамо́ўтарскае	прамо́ўтарскага	прамо́ўтарскіх
Д.	прамо́ўтарскаму	прамо́ўтарскай	прамо́ўтарскаму	прамо́ўтарскім
В.	прамо́ўтарскі (неадуш.) прамо́ўтарскага (адуш.)	прамо́ўтарскую	прамо́ўтарскае	прамо́ўтарскія (неадуш.) прамо́ўтарскіх (адуш.)
Т.	прамо́ўтарскім	прамо́ўтарскай прамо́ўтарскаю	прамо́ўтарскім	прамо́ўтарскімі
М.	прамо́ўтарскім	прамо́ўтарскай	прамо́ўтарскім	прамо́ўтарскіх

Крыніцы: piskunou2012.

прамо́ўца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	прамо́ўца	прамо́ўцы
Р.	прамо́ўцы	прамо́ўцаў
Д.	прамо́ўцу	прамо́ўцам
В.	прамо́ўцу	прамо́ўцаў
Т.	прамо́ўцам	прамо́ўцамі
М.	прамо́ўцу	прамо́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)