прамо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| прамо́ўнік | прамо́ўнікі | |
| прамо́ўніка | прамо́ўнікаў | |
| прамо́ўніку | прамо́ўнікам | |
| прамо́ўніка | прамо́ўнікаў | |
| прамо́ўнікам | прамо́ўнікамі | |
| прамо́ўніку | прамо́ўніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)