трансгрэсава́ць
‘насунуцца (насоўвацца) на сушу’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
трансгрэсу́е |
трансгрэсу́юць |
Прошлы час |
м. |
трансгрэсава́ў |
трансгрэсава́лі |
ж. |
трансгрэсава́ла |
н. |
трансгрэсава́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
трансгрэсу́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
трансгрэсава́ць
‘насунуцца (насоўвацца) на сушу’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
трансгрэсу́е |
трансгрэсу́юць |
Прошлы час |
м. |
трансгрэсава́ў |
трансгрэсава́лі |
ж. |
трансгрэсава́ла |
н. |
трансгрэсава́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
трансгрэсава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
трансгрэсі́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
трансгрэсі́ўны |
трансгрэсі́ўная |
трансгрэсі́ўнае |
трансгрэсі́ўныя |
Р. |
трансгрэсі́ўнага |
трансгрэсі́ўнай трансгрэсі́ўнае |
трансгрэсі́ўнага |
трансгрэсі́ўных |
Д. |
трансгрэсі́ўнаму |
трансгрэсі́ўнай |
трансгрэсі́ўнаму |
трансгрэсі́ўным |
В. |
трансгрэсі́ўны (неадуш.) трансгрэсі́ўнага (адуш.) |
трансгрэсі́ўную |
трансгрэсі́ўнае |
трансгрэсі́ўныя (неадуш.) трансгрэсі́ўных (адуш.) |
Т. |
трансгрэсі́ўным |
трансгрэсі́ўнай трансгрэсі́ўнаю |
трансгрэсі́ўным |
трансгрэсі́ўнымі |
М. |
трансгрэсі́ўным |
трансгрэсі́ўнай |
трансгрэсі́ўным |
трансгрэсі́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
трансгрэ́сія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
трансгрэ́сія |
Р. |
трансгрэ́сіі |
Д. |
трансгрэ́сіі |
В. |
трансгрэ́сію |
Т. |
трансгрэ́сіяй трансгрэ́сіяю |
М. |
трансгрэ́сіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
трансдо́рт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
трансдо́рт |
Р. |
трансдо́рту |
Д. |
трансдо́рту |
В. |
трансдо́рт |
Т. |
трансдо́ртам |
М. |
трансдо́рце |
Крыніцы:
piskunou2012.
трансду́кцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
трансду́кцыя |
трансду́кцыі |
Р. |
трансду́кцыі |
трансду́кцый |
Д. |
трансду́кцыі |
трансду́кцыям |
В. |
трансду́кцыю |
трансду́кцыі |
Т. |
трансду́кцыяй трансду́кцыяю |
трансду́кцыямі |
М. |
трансду́кцыі |
трансду́кцыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
трансе́пт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
трансе́пт |
трансе́пты |
Р. |
трансе́пта |
трансе́птаў |
Д. |
трансе́пту |
трансе́птам |
В. |
трансе́пт |
трансе́пты |
Т. |
трансе́птам |
трансе́птамі |
М. |
трансе́пце |
трансе́птах |
Крыніцы:
piskunou2012.
транс’еўрапе́йскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
транс’еўрапе́йскі |
транс’еўрапе́йская |
транс’еўрапе́йскае |
транс’еўрапе́йскія |
Р. |
транс’еўрапе́йскага |
транс’еўрапе́йскай транс’еўрапе́йскае |
транс’еўрапе́йскага |
транс’еўрапе́йскіх |
Д. |
транс’еўрапе́йскаму |
транс’еўрапе́йскай |
транс’еўрапе́йскаму |
транс’еўрапе́йскім |
В. |
транс’еўрапе́йскі (неадуш.) |
транс’еўрапе́йскую |
транс’еўрапе́йскае |
транс’еўрапе́йскія (неадуш.) |
Т. |
транс’еўрапе́йскім |
транс’еўрапе́йскай транс’еўрапе́йскаю |
транс’еўрапе́йскім |
транс’еўрапе́йскімі |
М. |
транс’еўрапе́йскім |
транс’еўрапе́йскай |
транс’еўрапе́йскім |
транс’еўрапе́йскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.