разлю́блены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разлю́блены |
разлю́бленая |
разлю́бленае |
разлю́бленыя |
| Р. |
разлю́бленага |
разлю́бленай разлю́бленае |
разлю́бленага |
разлю́бленых |
| Д. |
разлю́бленаму |
разлю́бленай |
разлю́бленаму |
разлю́бленым |
| В. |
разлю́блены (неадуш.) разлю́бленага (адуш.) |
разлю́бленую |
разлю́бленае |
разлю́бленыя (неадуш.) разлю́бленых (адуш.) |
| Т. |
разлю́бленым |
разлю́бленай разлю́бленаю |
разлю́бленым |
разлю́бленымі |
| М. |
разлю́бленым |
разлю́бленай |
разлю́бленым |
разлю́бленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разлю́блены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разлю́блены |
разлю́бленая |
разлю́бленае |
разлю́бленыя |
| Р. |
разлю́бленага |
разлю́бленай разлю́бленае |
разлю́бленага |
разлю́бленых |
| Д. |
разлю́бленаму |
разлю́бленай |
разлю́бленаму |
разлю́бленым |
| В. |
разлю́блены (неадуш.) разлю́бленага (адуш.) |
разлю́бленую |
разлю́бленае |
разлю́бленыя (неадуш.) разлю́бленых (адуш.) |
| Т. |
разлю́бленым |
разлю́бленай разлю́бленаю |
разлю́бленым |
разлю́бленымі |
| М. |
разлю́бленым |
разлю́бленай |
разлю́бленым |
разлю́бленых |
Кароткая форма: разлю́блена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разлюбля́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разлюбля́юся |
разлюбля́емся |
| 2-я ас. |
разлюбля́ешся |
разлюбля́ецеся |
| 3-я ас. |
разлюбля́ецца |
разлюбля́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
разлюбля́ўся |
разлюбля́ліся |
| ж. |
разлюбля́лася |
| н. |
разлюбля́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
разлюбля́ючыся |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
разлюбля́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разлюбля́ю |
разлюбля́ем |
| 2-я ас. |
разлюбля́еш |
разлюбля́еце |
| 3-я ас. |
разлюбля́е |
разлюбля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
разлюбля́ў |
разлюбля́лі |
| ж. |
разлюбля́ла |
| н. |
разлюбля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разлюбля́й |
разлюбля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
разлюбля́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012.
разлютава́на
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| разлютава́на |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
разлютава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разлютава́насць |
| Р. |
разлютава́насці |
| Д. |
разлютава́насці |
| В. |
разлютава́насць |
| Т. |
разлютава́насцю |
| М. |
разлютава́насці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разлютава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разлютава́ны |
разлютава́ная |
разлютава́нае |
разлютава́ныя |
| Р. |
разлютава́нага |
разлютава́най разлютава́нае |
разлютава́нага |
разлютава́ных |
| Д. |
разлютава́наму |
разлютава́най |
разлютава́наму |
разлютава́ным |
| В. |
разлютава́ны (неадуш.) разлютава́нага (адуш.) |
разлютава́ную |
разлютава́нае |
разлютава́ныя (неадуш.) разлютава́ных (адуш.) |
| Т. |
разлютава́ным |
разлютава́най разлютава́наю |
разлютава́ным |
разлютава́нымі |
| М. |
разлютава́ным |
разлютава́най |
разлютава́ным |
разлютава́ных |
Кароткая форма: разлютава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разлютава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разлюту́юся |
разлюту́емся |
| 2-я ас. |
разлюту́ешся |
разлюту́ецеся |
| 3-я ас. |
разлюту́ецца |
разлюту́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
разлютава́ўся |
разлютава́ліся |
| ж. |
разлютава́лася |
| н. |
разлютава́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разлюту́йся |
разлюту́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
разлютава́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.