шко́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
шко́льнік |
шко́льнікі |
Р. |
шко́льніка |
шко́льнікаў |
Д. |
шко́льніку |
шко́льнікам |
В. |
шко́льніка |
шко́льнікаў |
Т. |
шко́льнікам |
шко́льнікамі |
М. |
шко́льніку |
шко́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
шко́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
шко́льніца |
шко́льніцы |
Р. |
шко́льніцы |
шко́льніц |
Д. |
шко́льніцы |
шко́льніцам |
В. |
шко́льніцу |
шко́льніц |
Т. |
шко́льніцай шко́льніцаю |
шко́льніцамі |
М. |
шко́льніцы |
шко́льніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
шко́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
шко́льніцкі |
шко́льніцкая |
шко́льніцкае |
шко́льніцкія |
Р. |
шко́льніцкага |
шко́льніцкай шко́льніцкае |
шко́льніцкага |
шко́льніцкіх |
Д. |
шко́льніцкаму |
шко́льніцкай |
шко́льніцкаму |
шко́льніцкім |
В. |
шко́льніцкі (неадуш.) шко́льніцкага (адуш.) |
шко́льніцкую |
шко́льніцкае |
шко́льніцкія (неадуш.) шко́льніцкіх (адуш.) |
Т. |
шко́льніцкім |
шко́льніцкай шко́льніцкаю |
шко́льніцкім |
шко́льніцкімі |
М. |
шко́льніцкім |
шко́льніцкай |
шко́льніцкім |
шко́льніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
шко́льніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
шко́льніцтва |
Р. |
шко́льніцтва |
Д. |
шко́льніцтву |
В. |
шко́льніцтва |
Т. |
шко́льніцтвам |
М. |
шко́льніцтве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
шко́льнічанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
шко́льнічанне |
шко́льнічанні |
Р. |
шко́льнічання |
шко́льнічанняў |
Д. |
шко́льнічанню |
шко́льнічанням |
В. |
шко́льнічанне |
шко́льнічанні |
Т. |
шко́льнічаннем |
шко́льнічаннямі |
М. |
шко́льнічанні |
шко́льнічаннях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
шко́льнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
шко́льнічаю |
шко́льнічаем |
2-я ас. |
шко́льнічаеш |
шко́льнічаеце |
3-я ас. |
шко́льнічае |
шко́льнічаюць |
Прошлы час |
м. |
шко́льнічаў |
шко́льнічалі |
ж. |
шко́льнічала |
н. |
шко́льнічала |
Загадны лад |
2-я ас. |
шко́льнічай |
шко́льнічайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
шко́льнічаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
шко́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
шко́льны |
шко́льная |
шко́льнае |
шко́льныя |
Р. |
шко́льнага |
шко́льнай шко́льнае |
шко́льнага |
шко́льных |
Д. |
шко́льнаму |
шко́льнай |
шко́льнаму |
шко́льным |
В. |
шко́льны (неадуш.) шко́льнага (адуш.) |
шко́льную |
шко́льнае |
шко́льныя (неадуш.) шко́льных (адуш.) |
Т. |
шко́льным |
шко́льнай шко́льнаю |
шко́льным |
шко́льнымі |
М. |
шко́льным |
шко́льнай |
шко́льным |
шко́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Шко́льны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
м. |
Н. |
Шко́льны |
Р. |
Шко́льнага |
Д. |
Шко́льнаму |
В. |
Шко́льны |
Т. |
Шко́льным |
М. |
Шко́льным |
Шко́рдзь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
Шко́рдзь |
Р. |
Шко́рдзі |
Д. |
Шко́рдзі |
В. |
Шко́рдзь |
Т. |
Шко́рдзю |
М. |
Шко́рдзі |