Сы́чын
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
Сы́чын | |
Сы́чына | |
Сы́чыну | |
Сы́чын | |
Сы́чынам | |
Сы́чыне |
Сы́чын
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
Сы́чын | |
Сы́чына | |
Сы́чыну | |
Сы́чын | |
Сы́чынам | |
Сы́чыне |
сычы́ны
прыметнік, адносны
сычы́ны | сычы́ная | сычы́нае | сычы́ныя | |
сычы́нага | сычы́най сычы́нае |
сычы́нага | сычы́ных | |
сычы́наму | сычы́най | сычы́наму | сычы́ным | |
сычы́ны ( сычы́нага ( |
сычы́ную | сычы́нае | сычы́ныя ( сычы́ных ( |
|
сычы́ным | сычы́най сычы́наю |
сычы́ным | сычы́нымі | |
сычы́ным | сычы́най | сычы́ным | сычы́ных |
Крыніцы:
Сычэ́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
Сычэ́ва | |
Сычэ́ва | |
Сычэ́ву | |
Сычэ́ва | |
Сычэ́вам | |
Сычэ́ве |
сычэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
сычэ́нне | |
сычэ́ння | |
сычэ́нню | |
сычэ́нне | |
сычэ́ннем | |
сычэ́нні |
Крыніцы:
сычэ́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
сычу́ | сычы́м | |
сычы́ш | сычыце́ | |
сычы́ць | сыча́ць | |
Прошлы час | ||
сычэ́ў | сычэ́лі | |
сычэ́ла | ||
сычэ́ла | ||
Загадны лад | ||
сычы́ | сычы́це |
Крыніцы: