Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
вгзкмнпрстхцчш

сы́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сы́н сыны́
Р. сы́на сыно́ў
Д. сы́ну сына́м
В. сы́на сыно́ў
Т. сы́нам сына́мі
М. сы́не сына́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Сынадво́рцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сынадво́рцы
Р. Сынадво́рцаў
Д. Сынадво́рцам
В. Сынадво́рцы
Т. Сынадво́рцамі
М. Сынадво́рцах

сыназабо́йства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сыназабо́йства сыназабо́йствы
Р. сыназабо́йства сыназабо́йстваў
Д. сыназабо́йству сыназабо́йствам
В. сыназабо́йства сыназабо́йствы
Т. сыназабо́йствам сыназабо́йствамі
М. сыназабо́йстве сыназабо́йствах

Крыніцы: piskunou2012.

сы́наў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сы́наў сы́нава сы́нава сы́навы
Р. сы́навага сы́навай
сы́навае		 сы́навага сы́навых
Д. сы́наваму сы́навай сы́наваму сы́навым
В. сы́наў (неадуш.)
сы́навага (адуш.)		 сы́наву сы́нава сы́навы (неадуш.)
сы́навых (адуш.)
Т. сы́навым сы́навай
сы́наваю		 сы́навым сы́навымі
М. сы́навым сы́навай сы́навым сы́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Сынгалы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сынгалы́
Р. Сынгало́ў
Д. Сынгала́м
В. Сынгалы́
Т. Сынгала́мі
М. Сынгала́х

сынкава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сынку́ю сынку́ем
2-я ас. сынку́еш сынку́еце
3-я ас. сынку́е сынку́юць
Прошлы час
м. сынкава́ў сынкава́лі
ж. сынкава́ла
н. сынкава́ла
Загадны лад
2-я ас. сынку́й сынку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сынку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

сы́нкавіцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сы́нкавіцкі сы́нкавіцкая сы́нкавіцкае сы́нкавіцкія
Р. сы́нкавіцкага сы́нкавіцкай
сы́нкавіцкае		 сы́нкавіцкага сы́нкавіцкіх
Д. сы́нкавіцкаму сы́нкавіцкай сы́нкавіцкаму сы́нкавіцкім
В. сы́нкавіцкі (неадуш.)
сы́нкавіцкага (адуш.)		 сы́нкавіцкую сы́нкавіцкае сы́нкавіцкія (неадуш.)
сы́нкавіцкіх (адуш.)
Т. сы́нкавіцкім сы́нкавіцкай
сы́нкавіцкаю		 сы́нкавіцкім сы́нкавіцкімі
М. сы́нкавіцкім сы́нкавіцкай сы́нкавіцкім сы́нкавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Сы́нкавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сы́нкавічы
Р. Сы́нкавіч
Сы́нкавічаў
Д. Сы́нкавічам
В. Сы́нкавічы
Т. Сы́нкавічамі
М. Сы́нкавічах

сы́нні

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сы́нні сы́нняя сы́нняе сы́ннія
Р. сы́нняга сы́нняй
сы́нняе		 сы́нняга сы́нніх
Д. сы́нняму сы́нняй сы́нняму сы́ннім
В. сы́нні
сы́нняга		 сы́ннюю сы́нняга сы́ннія
сы́нніых
Т. сы́ннім сы́нняй
сы́нняю		 сы́ннім сы́ннімі
М. сы́ннім сы́нняй сы́ннім сы́нніх

Крыніцы: tsbm1984.

сыно́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сыно́к сынкі́
Р. сынка́ сынко́ў
Д. сынку́ сынка́м
В. сынка́ сынко́ў
Т. сынко́м сынка́мі
М. сынку́ сынка́х
Кл. сы́нку -

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.