неварсава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
неварсава́ны |
неварсава́ная |
неварсава́нае |
неварсава́ныя |
| Р. |
неварсава́нага |
неварсава́най
неварсава́нае |
неварсава́нага |
неварсава́ных |
| Д. |
неварсава́наму |
неварсава́най |
неварсава́наму |
неварсава́ным |
| В. |
неварсава́ны (неадуш.)
неварсава́нага (адуш.) |
неварсава́ную |
неварсава́нае |
неварсава́ныя (неадуш.)
неварсава́ных (адуш.) |
| Т. |
неварсава́ным |
неварсава́най
неварсава́наю |
неварсава́ным |
неварсава́нымі |
| М. |
неварсава́ным |
неварсава́най |
неварсава́ным |
неварсава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
невару́шаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
невару́шаны |
невару́шаная |
невару́шанае |
невару́шаныя |
| Р. |
невару́шанага |
невару́шанай
невару́шанае |
невару́шанага |
невару́шаных |
| Д. |
невару́шанаму |
невару́шанай |
невару́шанаму |
невару́шаным |
| В. |
невару́шаны (неадуш.)
невару́шанага (адуш.) |
невару́шаную |
невару́шанае |
невару́шаныя (неадуш.)
невару́шаных (адуш.) |
| Т. |
невару́шаным |
невару́шанай
невару́шанаю |
невару́шаным |
невару́шанымі |
| М. |
невару́шаным |
невару́шанай |
невару́шаным |
невару́шаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Невашо́ўшчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Невашо́ўшчына |
| Р. |
Невашо́ўшчыны |
| Д. |
Невашо́ўшчыне |
| В. |
Невашо́ўшчыну |
| Т. |
Невашо́ўшчынай
Невашо́ўшчынаю |
| М. |
Невашо́ўшчыне |
неваю́ючы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
неваю́ючы |
неваю́ючая |
неваю́ючае |
неваю́ючыя |
| Р. |
неваю́ючага |
неваю́ючай |
неваю́ючага |
неваю́ючых |
| Д. |
неваю́ючаму |
неваю́ючай |
неваю́ючаму |
неваю́ючым |
| В. |
неваю́ючага |
неваю́ючую |
неваю́ючае |
неваю́ючыя |
| Т. |
неваю́ючым |
неваю́ючай
неваю́ючаю |
неваю́ючым |
неваю́ючымі |
| М. |
неваю́ючым |
неваю́ючай |
неваю́ючым |
неваю́ючых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
неваю́ючы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
неваю́ючы |
неваю́ючая |
неваю́ючае |
неваю́ючыя |
| Р. |
неваю́ючага |
неваю́ючай |
неваю́ючага |
неваю́ючых |
| Д. |
неваю́ючаму |
неваю́ючай |
неваю́ючаму |
неваю́ючым |
| В. |
неваю́ючага |
неваю́ючую |
неваю́ючае |
неваю́ючыя |
| Т. |
неваю́ючым |
неваю́ючай
неваю́ючаю |
неваю́ючым |
неваю́ючымі |
| М. |
неваю́ючым |
неваю́ючай |
неваю́ючым |
неваю́ючых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
неваяўні́ча
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| неваяўні́ча |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
неваяўні́чы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
неваяўні́чы |
неваяўні́чая |
неваяўні́чае |
неваяўні́чыя |
| Р. |
неваяўні́чага |
неваяўні́чай
неваяўні́чае |
неваяўні́чага |
неваяўні́чых |
| Д. |
неваяўні́чаму |
неваяўні́чай |
неваяўні́чаму |
неваяўні́чым |
| В. |
неваяўні́чы (неадуш.)
неваяўні́чага (адуш.) |
неваяўні́чую |
неваяўні́чае |
неваяўні́чыя (неадуш.)
неваяўні́чых (адуш.) |
| Т. |
неваяўні́чым |
неваяўні́чай
неваяўні́чаю |
неваяўні́чым |
неваяўні́чымі |
| М. |
неваяўні́чым |
неваяўні́чай |
неваяўні́чым |
неваяўні́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Не́вель
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Не́вель |
| Р. |
Не́веля |
| Д. |
Не́велю |
| В. |
Не́вель |
| Т. |
Не́велем |
| М. |
Не́велі |