накаламу́ціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
накаламу́чу |
накаламу́цім |
2-я ас. |
накаламу́ціш |
накаламу́ціце |
3-я ас. |
накаламу́ціць |
накаламу́цяць |
Прошлы час |
м. |
накаламу́ціў |
накаламу́цілі |
ж. |
накаламу́ціла |
н. |
накаламу́ціла |
Загадны лад |
2-я ас. |
накаламу́ць |
накаламу́цьце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
накаламу́ціўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
накалаці́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
накалачу́ся |
накало́цімся |
2-я ас. |
накало́цішся |
накало́ціцеся |
3-я ас. |
накало́ціцца |
накало́цяцца |
Прошлы час |
м. |
накалаці́ўся |
накалаці́ліся |
ж. |
накалаці́лася |
н. |
накалаці́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
накалаці́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
накалаці́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
накалачу́ |
накало́цім |
2-я ас. |
накало́ціш |
накало́ціце |
3-я ас. |
накало́ціць |
накало́цяць |
Прошлы час |
м. |
накалаці́ў |
накалаці́лі |
ж. |
накалаці́ла |
н. |
накалаці́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
накалаці́ |
накалаці́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
накалаці́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
накалашма́ціць
‘пашматаць, патузаць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
накалашма́чу |
накалашма́цім |
2-я ас. |
накалашма́ціш |
накалашма́ціце |
3-я ас. |
накалашма́ціць |
накалашма́цяць |
Прошлы час |
м. |
накалашма́ціў |
накалашма́цілі |
ж. |
накалашма́ціла |
н. |
накалашма́ціла |
Загадны лад |
2-я ас. |
накалашма́ць |
накалашма́цьце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
накалашма́ціўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
накалашма́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
накалашма́чаны |
накалашма́чаная |
накалашма́чанае |
накалашма́чаныя |
Р. |
накалашма́чанага |
накалашма́чанай накалашма́чанае |
накалашма́чанага |
накалашма́чаных |
Д. |
накалашма́чанаму |
накалашма́чанай |
накалашма́чанаму |
накалашма́чаным |
В. |
накалашма́чаны (неадуш.) накалашма́чанага (адуш.) |
накалашма́чаную |
накалашма́чанае |
накалашма́чаныя (неадуш.) накалашма́чаных (адуш.) |
Т. |
накалашма́чаным |
накалашма́чанай накалашма́чанаю |
накалашма́чаным |
накалашма́чанымі |
М. |
накалашма́чаным |
накалашма́чанай |
накалашма́чаным |
накалашма́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
накале́ннік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
накале́ннік |
накале́ннікі |
Р. |
накале́нніка |
накале́ннікаў |
Д. |
накале́нніку |
накале́ннікам |
В. |
накале́ннік |
накале́ннікі |
Т. |
накале́ннікам |
накале́ннікамі |
М. |
накале́нніку |
накале́нніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
накале́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
накале́нны |
накале́нная |
накале́ннае |
накале́нныя |
Р. |
накале́ннага |
накале́ннай накале́ннае |
накале́ннага |
накале́нных |
Д. |
накале́ннаму |
накале́ннай |
накале́ннаму |
накале́нным |
В. |
накале́нны (неадуш.) накале́ннага (адуш.) |
накале́нную |
накале́ннае |
накале́нныя (неадуш.) накале́нных (адуш.) |
Т. |
накале́нным |
накале́ннай накале́ннаю |
накале́нным |
накале́ннымі |
М. |
накале́нным |
накале́ннай |
накале́нным |
накале́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.