накалашма́ціць
‘пашматаць, патузаць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| накалашма́чу | накалашма́цім | |
| накалашма́ціш | накалашма́ціце | |
| накалашма́ціць | накалашма́цяць | |
| Прошлы час | ||
| накалашма́ціў | накалашма́цілі | |
| накалашма́ціла | ||
| накалашма́ціла | ||
| Загадны лад | ||
| накалашма́ць | накалашма́цьце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| накалашма́ціўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)