Verbum

анлайнавы слоўнік

мярзо́цце

‘тое, што выклікае брыдкасць, агіду’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

мярзо́цце

‘тое, што выклікае брыдкасць, агіду; брыдкі, агідны чалавек’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

мярзя́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Мярко́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мярко́ўна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
мярко́ўна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

мярко́ўны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	мярко́ўны	мярко́ўная	мярко́ўнае	мярко́ўныя
Р.	мярко́ўнага	мярко́ўнай мярко́ўнае	мярко́ўнага	мярко́ўных
Д.	мярко́ўнаму	мярко́ўнай	мярко́ўнаму	мярко́ўным
В.	мярко́ўны (неадуш.) мярко́ўнага (адуш.)	мярко́ўную	мярко́ўнае	мярко́ўныя (неадуш.) мярко́ўных (адуш.)
Т.	мярко́ўным	мярко́ўнай мярко́ўнаю	мярко́ўным	мярко́ўнымі
М.	мярко́ўным	мярко́ўнай	мярко́ўным	мярко́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

мярлі́нны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	мярлі́нны	мярлі́нная	мярлі́ннае	мярлі́нныя
Р.	мярлі́ннага	мярлі́ннай мярлі́ннае	мярлі́ннага	мярлі́нных
Д.	мярлі́ннаму	мярлі́ннай	мярлі́ннаму	мярлі́нным
В.	мярлі́нны (неадуш.) мярлі́ннага (адуш.)	мярлі́нную	мярлі́ннае	мярлі́нныя (неадуш.) мярлі́нных (адуш.)
Т.	мярлі́нным	мярлі́ннай мярлі́ннаю	мярлі́нным	мярлі́ннымі
М.	мярлі́нным	мярлі́ннай	мярлі́нным	мярлі́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Мярні́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Мяру́гі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мярцве́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.