Verbum

анлайнавы слоўнік

ме́сніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ме́снічаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

ме́сны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ме́сны	ме́сная	ме́снае	ме́сныя
Р.	ме́снага	ме́снай ме́снае	ме́снага	ме́сных
Д.	ме́снаму	ме́снай	ме́снаму	ме́сным
В.	ме́сным ме́сны (неадуш.) ме́снага (адуш.)	ме́сную	ме́снае	ме́сныя (неадуш.) ме́сных (адуш.)
Т.	ме́сным	ме́снай ме́снаю	ме́сным	ме́снымі
М.	ме́сным	ме́снай	ме́сным	ме́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ме́ста

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

меставы́

прыметнік, адносны

Крыніцы: tsbm1984.

местачко́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
местачко́ва	-	-

местачко́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

местачко́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

местачко́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	местачко́вы	местачко́вая	местачко́вае	местачко́выя
Р.	местачко́вага	местачко́вай местачко́вае	местачко́вага	местачко́вых
Д.	местачко́ваму	местачко́вай	местачко́ваму	местачко́вым
В.	местачко́вы (неадуш.) местачко́вага (адуш.)	местачко́вую	местачко́вае	местачко́выя (неадуш.) местачко́вых (адуш.)
Т.	местачко́вым	местачко́вай местачко́ваю	местачко́вым	местачко́вымі
М.	местачко́вым	местачко́вай	местачко́вым	местачко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ме́сткавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы