злу́пліваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
злу́пліваю |
злу́пліваем |
2-я ас. |
злу́пліваеш |
злу́пліваеце |
3-я ас. |
злу́плівае |
злу́пліваюць |
Прошлы час |
м. |
злу́пліваў |
злу́плівалі |
ж. |
злу́плівала |
н. |
злу́плівала |
Загадны лад |
2-я ас. |
злу́плівай |
злу́плівайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
злу́пліваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
злупля́ць
‘знімаць, абдзіраць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
злупля́ю |
злупля́ем |
2-я ас. |
злупля́еш |
злупля́еце |
3-я ас. |
злупля́е |
злупля́юць |
Прошлы час |
м. |
злупля́ў |
злупля́лі |
ж. |
злупля́ла |
н. |
злупля́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
злупля́й |
злупля́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
злупля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
злупцава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
злупцава́ны |
злупцава́ная |
злупцава́нае |
злупцава́ныя |
Р. |
злупцава́нага |
злупцава́най злупцава́нае |
злупцава́нага |
злупцава́ных |
Д. |
злупцава́наму |
злупцава́най |
злупцава́наму |
злупцава́ным |
В. |
злупцава́ны (неадуш.) злупцава́нага (адуш.) |
злупцава́ную |
злупцава́нае |
злупцава́ныя (неадуш.) злупцава́ных (адуш.) |
Т. |
злупцава́ным |
злупцава́най злупцава́наю |
злупцава́ным |
злупцава́нымі |
М. |
злупцава́ным |
злупцава́най |
злупцава́ным |
злупцава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
злупцава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
злупцу́ю |
злупцу́ем |
2-я ас. |
злупцу́еш |
злупцу́еце |
3-я ас. |
злупцу́е |
злупцу́юць |
Прошлы час |
м. |
злупцава́ў |
злупцава́лі |
ж. |
злупцава́ла |
н. |
злупцава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
злупцу́й |
злупцу́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
злупцава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
злуча́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
злуча́льнасць |
Р. |
злуча́льнасці |
Д. |
злуча́льнасці |
В. |
злуча́льнасць |
Т. |
злуча́льнасцю |
М. |
злуча́льнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
злуча́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
злуча́льнік |
злуча́льнікі |
Р. |
злуча́льніка |
злуча́льнікаў |
Д. |
злуча́льніку |
злуча́льнікам |
В. |
злуча́льнік |
злуча́льнікі |
Т. |
злуча́льнікам |
злуча́льнікамі |
М. |
злуча́льніку |
злуча́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
злуча́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
злуча́льны |
злуча́льная |
злуча́льнае |
злуча́льныя |
Р. |
злуча́льнага |
злуча́льнай злуча́льнае |
злуча́льнага |
злуча́льных |
Д. |
злуча́льнаму |
злуча́льнай |
злуча́льнаму |
злуча́льным |
В. |
злуча́льны (неадуш.) злуча́льнага (адуш.) |
злуча́льную |
злуча́льнае |
злуча́льныя (неадуш.) злуча́льных (адуш.) |
Т. |
злуча́льным |
злуча́льнай злуча́льнаю |
злуча́льным |
злуча́льнымі |
М. |
злуча́льным |
злуча́льнай |
злуча́льным |
злуча́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
злу́чана
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
злу́чана |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.