гільяцінава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гільяціну́ю |
гільяціну́ем |
2-я ас. |
гільяціну́еш |
гільяціну́еце |
3-я ас. |
гільяціну́е |
гільяціну́юць |
Прошлы час |
м. |
гільяцінава́ў |
гільяцінава́лі |
ж. |
гільяцінава́ла |
н. |
гільяцінава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
гільяціну́й |
гільяціну́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гільяціну́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гільяцінава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гільяціну́ю |
гільяціну́ем |
2-я ас. |
гільяціну́еш |
гільяціну́еце |
3-я ас. |
гільяціну́е |
гільяціну́юць |
Прошлы час |
м. |
гільяцінава́ў |
гільяцінава́лі |
ж. |
гільяцінава́ла |
н. |
гільяцінава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
гільяціну́й |
гільяціну́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
гільяцінава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гільяці́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гільяці́нны |
гільяці́нная |
гільяці́ннае |
гільяці́нныя |
Р. |
гільяці́ннага |
гільяці́ннай гільяці́ннае |
гільяці́ннага |
гільяці́нных |
Д. |
гільяці́ннаму |
гільяці́ннай |
гільяці́ннаму |
гільяці́нным |
В. |
гільяці́нны (неадуш.) гільяці́ннага (адуш.) |
гільяці́нную |
гільяці́ннае |
гільяці́нныя (неадуш.) гільяці́нных (адуш.) |
Т. |
гільяці́нным |
гільяці́ннай гільяці́ннаю |
гільяці́нным |
гільяці́ннымі |
М. |
гільяці́нным |
гільяці́ннай |
гільяці́нным |
гільяці́нных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
гілява́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
гілява́нне |
Р. |
гілява́ння |
Д. |
гілява́нню |
В. |
гілява́нне |
Т. |
гілява́ннем |
М. |
гілява́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
гілява́ць
‘імкліва бегаць, ратуючыся ад укусаў насякомых (пра кароў, цялят)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
гілю́е |
гілю́юць |
Прошлы час |
м. |
гілява́ў |
гілява́лі |
ж. |
гілява́ла |
н. |
гілява́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гілю́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
гіля́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гіля́к |
гілякі́ |
Р. |
гіляка́ |
гіляко́ў |
Д. |
гіляку́ |
гіляка́м |
В. |
гіляка́ |
гіляко́ў |
Т. |
гіляко́м |
гіляка́мі |
М. |
гіляку́ |
гіляка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
гіля́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гіля́цкі |
гіля́цкая |
гіля́цкае |
гіля́цкія |
Р. |
гіля́цкага |
гіля́цкай гіля́цкае |
гіля́цкага |
гіля́цкіх |
Д. |
гіля́цкаму |
гіля́цкай |
гіля́цкаму |
гіля́цкім |
В. |
гіля́цкі (неадуш.) гіля́цкага (адуш.) |
гіля́цкую |
гіля́цкае |
гіля́цкія (неадуш.) гіля́цкіх (адуш.) |
Т. |
гіля́цкім |
гіля́цкай гіля́цкаю |
гіля́цкім |
гіля́цкімі |
М. |
гіля́цкім |
гіля́цкай |
гіля́цкім |
гіля́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
гіля́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гіля́чка |
гіля́чкі |
Р. |
гіля́чкі |
гіля́чак |
Д. |
гіля́чцы |
гіля́чкам |
В. |
гіля́чку |
гіля́чак |
Т. |
гіля́чкай гіля́чкаю |
гіля́чкамі |
М. |
гіля́чцы |
гіля́чках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.