гілява́ць

‘імкліва бегаць, ратуючыся ад укусаў насякомых (пра кароў, цялят)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. гілю́е гілю́юць
Прошлы час
м. гілява́ў гілява́лі
ж. гілява́ла
н. гілява́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час гілю́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)