Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а е ё і л н о р т у ы э ю я ’

а г д е ж з й л н п р с т х ц ч ш

вужо́ўнікавыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

	мн.
	-
Н.	вужо́ўнікавыя
Р.	вужо́ўнікавых
Д.	вужо́ўнікавым
В.	вужо́ўнікавыя
Т.	вужо́ўнікавымі
М.	вужо́ўнікавых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Ву́жыкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	Ву́жыкі
Р.	Ву́жыкаў
Д.	Ву́жыкам
В.	Ву́жыкі
Т.	Ву́жыкамі
М.	Ву́жыках

Вужыне́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Вужыне́ц
Р.	Вужынца́
Д.	Вужынцу́
В.	Вужыне́ц
Т.	Вужынцо́м
М.	Вужынцы́

вужы́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	вужы́ны	вужы́ная	вужы́нае	вужы́ныя
Р.	вужы́нага	вужы́най вужы́нае	вужы́нага	вужы́ных
Д.	вужы́наму	вужы́най	вужы́наму	вужы́ным
В.	вужы́ны (неадуш.) вужы́нага (адуш.)	вужы́ную	вужы́нае	вужы́ныя (неадуш.) вужы́ных (адуш.)
Т.	вужы́ным	вужы́най вужы́наю	вужы́ным	вужы́нымі
М.	вужы́ным	вужы́най	вужы́ным	вужы́ных

Крыніцы: piskunou2012.

вужы́шча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	вужы́шча	вужы́шчы
Р.	вужы́шча	вужы́шчаў вужы́шч
Д.	вужы́шчу	вужы́шчам
В.	вужы́шча	вужы́шчы
Т.	вужы́шчам	вужы́шчамі
М.	вужы́шчы	вужы́шчах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.