акірко́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
акірко́ваны |
акірко́ваная |
акірко́ванае |
акірко́ваныя |
Р. |
акірко́ванага |
акірко́ванай |
акірко́ванага |
акірко́ваных |
Д. |
акірко́ванаму |
акірко́ванай |
акірко́ванаму |
акірко́ваным |
В. |
акірко́ваны |
акірко́ваную |
акірко́ванае |
акірко́ваныя акірко́ваных |
Т. |
акірко́ваным |
акірко́ванай акірко́ванаю |
акірко́ваным |
акірко́ванымі |
М. |
акірко́ваным |
акірко́ванай |
акірко́ваным |
акірко́ваных |
Кароткая форма: акірко́вана.
Іншыя варыянты:
акіркава́ны.
Крыніцы:
krapivabr2012.
акірко́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
акірко́ўванне |
Р. |
акірко́ўвання |
Д. |
акірко́ўванню |
В. |
акірко́ўванне |
Т. |
акірко́ўваннем |
М. |
акірко́ўванні |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
акірко́ўвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
акірко́ўваюся |
акірко́ўваемся |
2-я ас. |
акірко́ўваешся |
акірко́ўваецеся |
3-я ас. |
акірко́ўваецца |
акірко́ўваюцца |
Прошлы час |
м. |
акірко́ўваўся |
акірко́ўваліся |
ж. |
акірко́ўвалася |
н. |
акірко́ўвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
акірко́ўвайся |
акірко́ўвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
акірко́ўваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
акірко́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
акірко́ўваю |
акірко́ўваем |
2-я ас. |
акірко́ўваеш |
акірко́ўваеце |
3-я ас. |
акірко́ўвае |
акірко́ўваюць |
Прошлы час |
м. |
акірко́ўваў |
акірко́ўвалі |
ж. |
акірко́ўвала |
н. |
акірко́ўвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
акірко́ўвай |
акірко́ўвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
акірко́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
акірко́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
акірко́ўка |
Р. |
акірко́ўкі |
Д. |
акірко́ўцы |
В. |
акірко́ўку |
Т. |
акірко́ўкай акірко́ўкаю |
М. |
акірко́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
акіса́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
акіса́нне |
Р. |
акіса́ння |
Д. |
акіса́нню |
В. |
акіса́нне |
Т. |
акіса́ннем |
М. |
акіса́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012.
акіса́ць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
акіса́е |
акіса́юць |
Прошлы час |
м. |
акіса́ў |
акіса́лі |
ж. |
акіса́ла |
н. |
акіса́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
акіса́ючы |
Крыніцы:
krapivabr2012.
акі́сленасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
акі́сленасць |
Р. |
акі́сленасці |
Д. |
акі́сленасці |
В. |
акі́сленасць |
Т. |
акі́сленасцю |
М. |
акі́сленасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
акісле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
акісле́нне |
Р. |
акісле́ння |
Д. |
акісле́нню |
В. |
акісле́нне |
Т. |
акісле́ннем |
М. |
акісле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
акі́слены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
акі́слены |
акі́сленая |
акі́сленае |
акі́сленыя |
Р. |
акі́сленага |
акі́сленай акі́сленае |
акі́сленага |
акі́сленых |
Д. |
акі́сленаму |
акі́сленай |
акі́сленаму |
акі́сленым |
В. |
акі́слены (неадуш.) акі́сленага (адуш.) |
акі́сленую |
акі́сленае |
акі́сленыя (неадуш.) акі́сленых (адуш.) |
Т. |
акі́сленым |
акі́сленай акі́сленаю |
акі́сленым |
акі́сленымі |
М. |
акі́сленым |
акі́сленай |
акі́сленым |
акі́сленых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.