Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авезілмнопрстуцшыэя

аксамі́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аксамі́тнік
Р. аксамі́тніку
Д. аксамі́тніку
В. аксамі́тнік
Т. аксамі́тнікам
М. аксамі́тніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

аксамі́тнікавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аксамі́тнікавы аксамі́тнікавая аксамі́тнікавае аксамі́тнікавыя
Р. аксамі́тнікавага аксамі́тнікавай
аксамі́тнікавае		 аксамі́тнікавага аксамі́тнікавых
Д. аксамі́тнікаваму аксамі́тнікавай аксамі́тнікаваму аксамі́тнікавым
В. аксамі́тнікавы (неадуш.)
аксамі́тнікавага (адуш.)		 аксамі́тнікавую аксамі́тнікавае аксамі́тнікавыя (неадуш.)
аксамі́тнікавых (адуш.)
Т. аксамі́тнікавым аксамі́тнікавай
аксамі́тнікаваю		 аксамі́тнікавым аксамі́тнікавымі
М. аксамі́тнікавым аксамі́тнікавай аксамі́тнікавым аксамі́тнікавых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

аксамі́тнікавыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. аксамі́тнікавыя
Р. аксамі́тнікавых
Д. аксамі́тнікавым
В. аксамі́тнікавыя
Т. аксамі́тнікавымі
М. аксамі́тнікавых

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

аксамі́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аксамі́тны аксамі́тная аксамі́тнае аксамі́тныя
Р. аксамі́тнага аксамі́тнай
аксамі́тнае		 аксамі́тнага аксамі́тных
Д. аксамі́тнаму аксамі́тнай аксамі́тнаму аксамі́тным
В. аксамі́тны (неадуш.)
аксамі́тнага (адуш.)		 аксамі́тную аксамі́тнае аксамі́тныя (неадуш.)
аксамі́тных (адуш.)
Т. аксамі́тным аксамі́тнай
аксамі́тнаю		 аксамі́тным аксамі́тнымі
М. аксамі́тным аксамі́тнай аксамі́тным аксамі́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Акса́міты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Акса́міты
Р. Акса́міт
Акса́мітаў
Д. Акса́мітам
В. Акса́міты
Т. Акса́мітамі
М. Акса́мітах

аксамі́ціста

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
аксамі́ціста - -

аксамі́цістасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. аксамі́цістасць
Р. аксамі́цістасці
Д. аксамі́цістасці
В. аксамі́цістасць
Т. аксамі́цістасцю
М. аксамі́цістасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

аксамі́цісты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аксамі́цісты аксамі́цістая аксамі́цістае аксамі́цістыя
Р. аксамі́цістага аксамі́цістай
аксамі́цістае		 аксамі́цістага аксамі́цістых
Д. аксамі́цістаму аксамі́цістай аксамі́цістаму аксамі́цістым
В. аксамі́цісты (неадуш.)
аксамі́цістага (адуш.)		 аксамі́цістую аксамі́цістае аксамі́цістыя (неадуш.)
аксамі́цістых (адуш.)
Т. аксамі́цістым аксамі́цістай
аксамі́цістаю		 аксамі́цістым аксамі́цістымі
М. аксамі́цістым аксамі́цістай аксамі́цістым аксамі́цістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Акса́на

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Акса́на Акса́ны
Р. Акса́ны Акса́н
Д. Акса́не Акса́нам
В. Акса́ну Акса́н
Т. Акса́най
Акса́наю		 Акса́намі
М. Акса́не Акса́нах

аксанаметры́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аксанаметры́чны аксанаметры́чная аксанаметры́чнае аксанаметры́чныя
Р. аксанаметры́чнага аксанаметры́чнай
аксанаметры́чнае		 аксанаметры́чнага аксанаметры́чных
Д. аксанаметры́чнаму аксанаметры́чнай аксанаметры́чнаму аксанаметры́чным
В. аксанаметры́чны (неадуш.)
аксанаметры́чнага (адуш.)		 аксанаметры́чную аксанаметры́чнае аксанаметры́чныя (неадуш.)
аксанаметры́чных (адуш.)
Т. аксанаметры́чным аксанаметры́чнай
аксанаметры́чнаю		 аксанаметры́чным аксанаметры́чнымі
М. аксанаметры́чным аксанаметры́чнай аксанаметры́чным аксанаметры́чных

Крыніцы: piskunou2012.