нерацыяна́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нерацыяна́льны |
нерацыяна́льная |
нерацыяна́льнае |
нерацыяна́льныя |
Р. |
нерацыяна́льнага |
нерацыяна́льнай нерацыяна́льнае |
нерацыяна́льнага |
нерацыяна́льных |
Д. |
нерацыяна́льнаму |
нерацыяна́льнай |
нерацыяна́льнаму |
нерацыяна́льным |
В. |
нерацыяна́льны (неадуш.) нерацыяна́льнага (адуш.) |
нерацыяна́льную |
нерацыяна́льнае |
нерацыяна́льныя (неадуш.) нерацыяна́льных (адуш.) |
Т. |
нерацыяна́льным |
нерацыяна́льнай нерацыяна́льнаю |
нерацыяна́льным |
нерацыяна́льнымі |
М. |
нерацыяна́льным |
нерацыяна́льнай |
нерацыяна́льным |
нерацыяна́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
нерацыяна́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нерацыяна́льны |
нерацыяна́льная |
нерацыяна́льнае |
нерацыяна́льныя |
Р. |
нерацыяна́льнага |
нерацыяна́льнай нерацыяна́льнае |
нерацыяна́льнага |
нерацыяна́льных |
Д. |
нерацыяна́льнаму |
нерацыяна́льнай |
нерацыяна́льнаму |
нерацыяна́льным |
В. |
нерацыяна́льны (неадуш.) нерацыяна́льнага (адуш.) |
нерацыяна́льную |
нерацыяна́льнае |
нерацыяна́льныя (неадуш.) нерацыяна́льных (адуш.) |
Т. |
нерацыяна́льным |
нерацыяна́льнай нерацыяна́льнаю |
нерацыяна́льным |
нерацыяна́льнымі |
М. |
нерацыяна́льным |
нерацыяна́льнай |
нерацыяна́льным |
нерацыяна́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
нерашу́ча
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
нерашу́ча |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
нерашу́часць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
нерашу́часць |
Р. |
нерашу́часці |
Д. |
нерашу́часці |
В. |
нерашу́часць |
Т. |
нерашу́часцю |
М. |
нерашу́часці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нерашу́чы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нерашу́чы |
нерашу́чая |
нерашу́чае |
нерашу́чыя |
Р. |
нерашу́чага |
нерашу́чай нерашу́чае |
нерашу́чага |
нерашу́чых |
Д. |
нерашу́чаму |
нерашу́чай |
нерашу́чаму |
нерашу́чым |
В. |
нерашу́чы (неадуш.) нерашу́чага (адуш.) |
нерашу́чую |
нерашу́чае |
нерашу́чыя (неадуш.) нерашу́чых (адуш.) |
Т. |
нерашу́чым |
нерашу́чай нерашу́чаю |
нерашу́чым |
нерашу́чымі |
М. |
нерашу́чым |
нерашу́чай |
нерашу́чым |
нерашу́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
не́рв
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
не́рв |
не́рвы |
Р. |
не́рва |
не́рваў |
Д. |
не́рву |
не́рвам |
В. |
не́рв |
не́рвы |
Т. |
не́рвам |
не́рвамі |
М. |
не́рве |
не́рвах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нервава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
нервава́нне |
Р. |
нервава́ння |
Д. |
нервава́нню |
В. |
нервава́нне |
Т. |
нервава́ннем |
М. |
нервава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нервава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
нерву́юся |
нерву́емся |
2-я ас. |
нерву́ешся |
нерву́ецеся |
3-я ас. |
нерву́ецца |
нерву́юцца |
Прошлы час |
м. |
нервава́ўся |
нервава́ліся |
ж. |
нервава́лася |
н. |
нервава́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
нерву́йся |
нерву́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
нерву́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нервава́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
нерву́ю |
нерву́ем |
2-я ас. |
нерву́еш |
нерву́еце |
3-я ас. |
нерву́е |
нерву́юць |
Прошлы час |
м. |
нервава́ў |
нервава́лі |
ж. |
нервава́ла |
н. |
нервава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
нерву́й |
нерву́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
нерву́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.