нарко́зны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нарко́зны |
нарко́зная |
нарко́знае |
нарко́зныя |
Р. |
нарко́знага |
нарко́знай нарко́знае |
нарко́знага |
нарко́зных |
Д. |
нарко́знаму |
нарко́знай |
нарко́знаму |
нарко́зным |
В. |
нарко́зны (неадуш.) нарко́знага (адуш.) |
нарко́зную |
нарко́знае |
нарко́зныя (неадуш.) нарко́зных (адуш.) |
Т. |
нарко́зным |
нарко́знай нарко́знаю |
нарко́зным |
нарко́знымі |
М. |
нарко́зным |
нарко́знай |
нарко́зным |
нарко́зных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нарко́лаг
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
нарко́лаг |
нарко́лагі |
Р. |
нарко́лага |
нарко́лагаў |
Д. |
нарко́лагу |
нарко́лагам |
В. |
нарко́лага |
нарко́лагаў |
Т. |
нарко́лагам |
нарко́лагамі |
М. |
нарко́лагу |
нарко́лагах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нарко́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
нарко́т |
нарко́ты |
Р. |
нарко́та |
нарко́таў |
Д. |
нарко́ту |
нарко́там |
В. |
нарко́та |
нарко́таў |
Т. |
нарко́там |
нарко́тамі |
М. |
нарко́це |
нарко́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
нарко́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
нарко́та |
Р. |
нарко́ты |
Д. |
нарко́це |
В. |
нарко́ту |
Т. |
нарко́тай нарко́таю |
М. |
нарко́це |
Крыніцы:
piskunou2012.
нарко́тык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
нарко́тык |
нарко́тыкі |
Р. |
нарко́тыку |
нарко́тыкаў |
Д. |
нарко́тыку |
нарко́тыкам |
В. |
нарко́тык |
нарко́тыкі |
Т. |
нарко́тыкам |
нарко́тыкамі |
М. |
нарко́тыку |
нарко́тыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нарко́тыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
нарко́тыка |
Р. |
нарко́тыкі |
Д. |
нарко́тыцы |
В. |
нарко́тыку |
Т. |
нарко́тыкай нарко́тыкаю |
М. |
нарко́тыцы |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Нарку́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Нарку́ны |
Р. |
Нарку́н Нарку́наў |
Д. |
Нарку́нам |
В. |
Нарку́ны |
Т. |
Нарку́намі |
М. |
Нарку́нах |
нармава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
нармава́льнік |
нармава́льнікі |
Р. |
нармава́льніка |
нармава́льнікаў |
Д. |
нармава́льніку |
нармава́льнікам |
В. |
нармава́льніка |
нармава́льнікаў |
Т. |
нармава́льнікам |
нармава́льнікамі |
М. |
нармава́льніку |
нармава́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
нармава́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
нармава́льніца |
нармава́льніцы |
Р. |
нармава́льніцы |
нармава́льніц |
Д. |
нармава́льніцы |
нармава́льніцам |
В. |
нармава́льніцу |
нармава́льніц |
Т. |
нармава́льніцай нармава́льніцаю |
нармава́льніцамі |
М. |
нармава́льніцы |
нармава́льніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.