назяле́нены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
назяле́нены |
назяле́неная |
назяле́ненае |
назяле́неныя |
| Р. |
назяле́ненага |
назяле́ненай назяле́ненае |
назяле́ненага |
назяле́неных |
| Д. |
назяле́ненаму |
назяле́ненай |
назяле́ненаму |
назяле́неным |
| В. |
назяле́нены (неадуш.) назяле́ненага (адуш.) |
назяле́неную |
назяле́ненае |
назяле́неныя (неадуш.) назяле́неных (адуш.) |
| Т. |
назяле́неным |
назяле́ненай назяле́ненаю |
назяле́неным |
назяле́ненымі |
| М. |
назяле́неным |
назяле́ненай |
назяле́неным |
назяле́неных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
назяле́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
назяле́нены |
назяле́неная |
назяле́ненае |
назяле́неныя |
| Р. |
назяле́ненага |
назяле́ненай назяле́ненае |
назяле́ненага |
назяле́неных |
| Д. |
назяле́ненаму |
назяле́ненай |
назяле́ненаму |
назяле́неным |
| В. |
назяле́нены (неадуш.) назяле́ненага (адуш.) |
назяле́неную |
назяле́ненае |
назяле́неныя (неадуш.) назяле́неных (адуш.) |
| Т. |
назяле́неным |
назяле́ненай назяле́ненаю |
назяле́неным |
назяле́ненымі |
| М. |
назяле́неным |
назяле́ненай |
назяле́неным |
назяле́неных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
назяля́ць
‘надакучваць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
назяля́ю |
назяля́ем |
| 2-я ас. |
назяля́еш |
назяля́еце |
| 3-я ас. |
назяля́е |
назяля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
назяля́ў |
назяля́лі |
| ж. |
назяля́ла |
| н. |
назяля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
назяля́й |
назяля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
назяля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.