разняшча́сны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разняшча́сны |
разняшча́сная |
разняшча́снае |
разняшча́сныя |
| Р. |
разняшча́снага |
разняшча́снай разняшча́снае |
разняшча́снага |
разняшча́сных |
| Д. |
разняшча́снаму |
разняшча́снай |
разняшча́снаму |
разняшча́сным |
| В. |
разняшча́сны (неадуш.) разняшча́снага (адуш.) |
разняшча́сную |
разняшча́снае |
разняшча́сныя (неадуш.) разняшча́сных (адуш.) |
| Т. |
разняшча́сным |
разняшча́снай разняшча́снаю |
разняшча́сным |
разняшча́снымі |
| М. |
разняшча́сным |
разняшча́снай |
разняшча́сным |
разняшча́сных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Разо́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
| Н. |
Разо́ |
| Р. |
Разо́ |
| Д. |
Разо́ |
| В. |
Разо́ |
| Т. |
Разо́ |
| М. |
Разо́ |
разо́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разо́к |
разкі́ |
| Р. |
разка́ |
разко́ў |
| Д. |
разку́ |
разка́м |
| В. |
разо́к |
разкі́ |
| Т. |
разко́м |
разка́мі |
| М. |
разку́ |
разка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разо́ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разо́ра |
разо́ры |
| Р. |
разо́ры |
разо́р |
| Д. |
разо́ры |
разо́рам |
| В. |
разо́ру |
разо́ры |
| Т. |
разо́рай разо́раю |
разо́рамі |
| М. |
разо́ры |
разо́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разо́раны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разо́раны |
разо́раная |
разо́ранае |
разо́раныя |
| Р. |
разо́ранага |
разо́ранай разо́ранае |
разо́ранага |
разо́раных |
| Д. |
разо́ранаму |
разо́ранай |
разо́ранаму |
разо́раным |
| В. |
разо́раны (неадуш.) разо́ранага (адуш.) |
разо́раную |
разо́ранае |
разо́раныя (неадуш.) разо́раных (адуш.) |
| Т. |
разо́раным |
разо́ранай разо́ранаю |
разо́раным |
разо́ранымі |
| М. |
разо́раным |
разо́ранай |
разо́раным |
разо́раных |
Крыніцы:
piskunou2012.
разо́рванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разо́рванне |
| Р. |
разо́рвання |
| Д. |
разо́рванню |
| В. |
разо́рванне |
| Т. |
разо́рваннем |
| М. |
разо́рванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
разо́рваць
‘узворваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разо́рваю |
разо́рваем |
| 2-я ас. |
разо́рваеш |
разо́рваеце |
| 3-я ас. |
разо́рвае |
разо́рваюць |
| Прошлы час |
| м. |
разо́рваў |
разо́рвалі |
| ж. |
разо́рвала |
| н. |
разо́рвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
разо́рвай |
разо́рвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
разо́рваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
разо́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разо́рка |
разо́ркі |
| Р. |
разо́ркі |
разо́рак |
| Д. |
разо́рцы |
разо́ркам |
| В. |
разо́рку |
разо́ркі |
| Т. |
разо́ркай разо́ркаю |
разо́ркамі |
| М. |
разо́рцы |
разо́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.