набіва́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
набіва́ны |
набіва́ная |
набіва́нае |
набіва́ныя |
Р. |
набіва́нага |
набіва́най набіва́нае |
набіва́нага |
набіва́ных |
Д. |
набіва́наму |
набіва́най |
набіва́наму |
набіва́ным |
В. |
набіва́ны (неадуш.) набіва́нага (адуш.) |
набіва́ную |
набіва́нае |
набіва́ныя (неадуш.) набіва́ных (адуш.) |
Т. |
набіва́ным |
набіва́най набіва́наю |
набіва́ным |
набіва́нымі |
М. |
набіва́ным |
набіва́най |
набіва́ным |
набіва́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
набіва́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
набіва́ны |
набіва́ная |
набіва́нае |
набіва́ныя |
Р. |
набіва́нага |
набіва́най набіва́нае |
набіва́нага |
набіва́ных |
Д. |
набіва́наму |
набіва́най |
набіва́наму |
набіва́ным |
В. |
набіва́ны (неадуш.) набіва́нага (адуш.) |
набіва́ную |
набіва́нае |
набіва́ныя (неадуш.) набіва́ных (адуш.) |
Т. |
набіва́ным |
набіва́най набіва́наю |
набіва́ным |
набіва́нымі |
М. |
набіва́ным |
набіва́най |
набіва́ным |
набіва́ных |
Кароткая форма: набіва́на.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
набіва́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
набіва́юся |
набіва́емся |
2-я ас. |
набіва́ешся |
набіва́ецеся |
3-я ас. |
набіва́ецца |
набіва́юцца |
Прошлы час |
м. |
набіва́ўся |
набіва́ліся |
ж. |
набіва́лася |
н. |
набіва́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
набіва́йся |
набіва́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
набіва́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
набіва́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
набіва́ю |
набіва́ем |
2-я ас. |
набіва́еш |
набіва́еце |
3-я ас. |
набіва́е |
набіва́юць |
Прошлы час |
м. |
набіва́ў |
набіва́лі |
ж. |
набіва́ла |
н. |
набіва́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
набіва́й |
набіва́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
набіва́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
набі́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
набі́вачны |
набі́вачная |
набі́вачнае |
набі́вачныя |
Р. |
набі́вачнага |
набі́вачнай набі́вачнае |
набі́вачнага |
набі́вачных |
Д. |
набі́вачнаму |
набі́вачнай |
набі́вачнаму |
набі́вачным |
В. |
набі́вачны (неадуш.) набі́вачнага (адуш.) |
набі́вачную |
набі́вачнае |
набі́вачныя (неадуш.) набі́вачных (адуш.) |
Т. |
набі́вачным |
набі́вачнай набі́вачнаю |
набі́вачным |
набі́вачнымі |
М. |
набі́вачным |
набі́вачнай |
набі́вачным |
набі́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
набіліндра́сіць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
набіліндра́шу |
набіліндра́сім |
2-я ас. |
набіліндра́сіш |
набіліндра́сіце |
3-я ас. |
набіліндра́сіць |
набіліндра́сяць |
Прошлы час |
м. |
набіліндра́сіў |
набіліндра́сілі |
ж. |
набіліндра́сіла |
н. |
набіліндра́сіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
набіліндра́сь |
набіліндра́сьце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
набіліндра́сіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
набілітава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
набілітава́ны |
набілітава́ная |
набілітава́нае |
набілітава́ныя |
Р. |
набілітава́нага |
набілітава́най набілітава́нае |
набілітава́нага |
набілітава́ных |
Д. |
набілітава́наму |
набілітава́най |
набілітава́наму |
набілітава́ным |
В. |
набілітава́ны (неадуш.) набілітава́нага (адуш.) |
набілітава́ную |
набілітава́нае |
набілітава́ныя (неадуш.) набілітава́ных (адуш.) |
Т. |
набілітава́ным |
набілітава́най набілітава́наю |
набілітава́ным |
набілітава́нымі |
М. |
набілітава́ным |
набілітава́най |
набілітава́ным |
набілітава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
набілітава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
набілітава́ны |
набілітава́ная |
набілітава́нае |
набілітава́ныя |
Р. |
набілітава́нага |
набілітава́най набілітава́нае |
набілітава́нага |
набілітава́ных |
Д. |
набілітава́наму |
набілітава́най |
набілітава́наму |
набілітава́ным |
В. |
набілітава́ны (неадуш.) набілітава́нага (адуш.) |
набілітава́ную |
набілітава́нае |
набілітава́ныя (неадуш.) набілітава́ных (адуш.) |
Т. |
набілітава́ным |
набілітава́най набілітава́наю |
набілітава́ным |
набілітава́нымі |
М. |
набілітава́ным |
набілітава́най |
набілітава́ным |
набілітава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
набілітэ́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
набілітэ́т |
Р. |
набілітэ́ту |
Д. |
набілітэ́ту |
В. |
набілітэ́т |
Т. |
набілітэ́там |
М. |
набілітэ́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.