Verbum

анлайнавы слоўнік

алеўры́та-глі́ністы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	алеўры́та-глі́ністы	алеўры́та-глі́ністая	алеўры́та-глі́ністае	алеўры́та-глі́ністыя
Р.	алеўры́та-глі́ністага	алеўры́та-глі́ністай алеўры́та-глі́ністае	алеўры́та-глі́ністага	алеўры́та-глі́ністых
Д.	алеўры́та-глі́ністаму	алеўры́та-глі́ністай	алеўры́та-глі́ністаму	алеўры́та-глі́ністым
В.	алеўры́та-глі́ністы (неадуш.) алеўры́та-глі́ністага (адуш.)	алеўры́та-глі́ністую	алеўры́та-глі́ністае	алеўры́та-глі́ністыя (неадуш.) алеўры́та-глі́ністых (адуш.)
Т.	алеўры́та-глі́ністым	алеўры́та-глі́ністай алеўры́та-глі́ністаю	алеўры́та-глі́ністым	алеўры́та-глі́ністымі
М.	алеўры́та-глі́ністым	алеўры́та-глі́ністай	алеўры́та-глі́ністым	алеўры́та-глі́ністых

Крыніцы: piskunou2012.

алефі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

алефі́навы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	алефі́навы	алефі́навая	алефі́навае	алефі́навыя
Р.	алефі́навага	алефі́навай алефі́навае	алефі́навага	алефі́навых
Д.	алефі́наваму	алефі́навай	алефі́наваму	алефі́навым
В.	алефі́навы (неадуш.) алефі́навага (адуш.)	алефі́навую	алефі́навае	алефі́навыя (неадуш.) алефі́навых (адуш.)
Т.	алефі́навым	алефі́навай алефі́наваю	алефі́навым	алефі́навымі
М.	алефі́навым	алефі́навай	алефі́навым	алефі́навых

Крыніцы: piskunou2012.

Але́шавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Але́шкава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Але́шкавец

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Але́шкавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

але́шкавы

прыметнік, адносны

Крыніцы: tsbm1984.

Але́шкаўцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Але́шкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы