ачмурэ́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ачмурэ́лы |
ачмурэ́лая |
ачмурэ́лае |
ачмурэ́лыя |
| Р. |
ачмурэ́лага |
ачмурэ́лай ачмурэ́лае |
ачмурэ́лага |
ачмурэ́лых |
| Д. |
ачмурэ́ламу |
ачмурэ́лай |
ачмурэ́ламу |
ачмурэ́лым |
| В. |
ачмурэ́лы (неадуш.) ачмурэ́лага (адуш.) |
ачмурэ́лую |
ачмурэ́лае |
ачмурэ́лыя (неадуш.) ачмурэ́лых (адуш.) |
| Т. |
ачмурэ́лым |
ачмурэ́лай ачмурэ́лаю |
ачмурэ́лым |
ачмурэ́лымі |
| М. |
ачмурэ́лым |
ачмурэ́лай |
ачмурэ́лым |
ачмурэ́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ачмурэ́лы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ачмурэ́лы |
ачмурэ́лая |
ачмурэ́лае |
ачмурэ́лыя |
| Р. |
ачмурэ́лага |
ачмурэ́лай ачмурэ́лае |
ачмурэ́лага |
ачмурэ́лых |
| Д. |
ачмурэ́ламу |
ачмурэ́лай |
ачмурэ́ламу |
ачмурэ́лым |
| В. |
ачмурэ́лы (неадуш.) ачмурэ́лага (адуш.) |
ачмурэ́лую |
ачмурэ́лае |
ачмурэ́лыя (неадуш.) ачмурэ́лых (адуш.) |
| Т. |
ачмурэ́лым |
ачмурэ́лай ачмурэ́лаю |
ачмурэ́лым |
ачмурэ́лымі |
| М. |
ачмурэ́лым |
ачмурэ́лай |
ачмурэ́лым |
ачмурэ́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ачмурэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ачмурэ́нне |
| Р. |
ачмурэ́ння |
| Д. |
ачмурэ́нню |
| В. |
ачмурэ́нне |
| Т. |
ачмурэ́ннем |
| М. |
ачмурэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ачмурэ́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ачмурэ́ю |
ачмурэ́ем |
| 2-я ас. |
ачмурэ́еш |
ачмурэ́еце |
| 3-я ас. |
ачмурэ́е |
ачмурэ́юць |
| Прошлы час |
| м. |
ачмурэ́ў |
ачмурэ́лі |
| ж. |
ачмурэ́ла |
| н. |
ачмурэ́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ачмурэ́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ачмуце́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ачмуце́нне |
| Р. |
ачмуце́ння |
| Д. |
ачмуце́нню |
| В. |
ачмуце́нне |
| Т. |
ачмуце́ннем |
| М. |
ачмуце́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачмуце́ць
‘страціць розум, свядомасць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ачмуце́ю |
ачмуце́ем |
| 2-я ас. |
ачмуце́еш |
ачмуце́еце |
| 3-я ас. |
ачмуце́е |
ачмуце́юць |
| Прошлы час |
| м. |
ачмуце́ў |
ачмуце́лі |
| ж. |
ачмуце́ла |
| н. |
ачмуце́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ачмуце́й |
ачмуце́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ачмуце́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачмуці́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ачмучу́ |
ачму́цім |
| 2-я ас. |
ачму́ціш |
ачму́ціце |
| 3-я ас. |
ачму́ціць |
ачму́цяць |
| Прошлы час |
| м. |
ачмуці́ў |
ачмуці́лі |
| ж. |
ачмуці́ла |
| н. |
ачмуці́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ачмуці́ |
ачмуці́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ачмуці́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ачму́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ачму́чаны |
ачму́чаная |
ачму́чанае |
ачму́чаныя |
| Р. |
ачму́чанага |
ачму́чанай ачму́чанае |
ачму́чанага |
ачму́чаных |
| Д. |
ачму́чанаму |
ачму́чанай |
ачму́чанаму |
ачму́чаным |
| В. |
ачму́чаны (неадуш.) ачму́чанага (адуш.) |
ачму́чаную |
ачму́чанае |
ачму́чаныя (неадуш.) ачму́чаных (адуш.) |
| Т. |
ачму́чаным |
ачму́чанай ачму́чанаю |
ачму́чаным |
ачму́чанымі |
| М. |
ачму́чаным |
ачму́чанай |
ачму́чаным |
ачму́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.