Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
абвгдежзійклмнпрстфхцчшюя

выбу́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выбу́рваю выбу́рваем
2-я ас. выбу́рваеш выбу́рваеце
3-я ас. выбу́рвае выбу́рваюць
Прошлы час
м. выбу́рваў выбу́рвалі
ж. выбу́рвала
н. выбу́рвала
Загадны лад
2-я ас. выбу́рвай выбу́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выбу́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вы́буркнуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́буркнуся вы́буркнемся
2-я ас. вы́буркнешся вы́буркнецеся
3-я ас. вы́буркнецца вы́буркнуцца
Прошлы час
м. вы́буркнуўся вы́буркнуліся
ж. вы́буркнулася
н. вы́буркнулася
Загадны лад
2-я ас. вы́буркніся вы́буркніцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́буркнуўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

вы́буркнуць

‘вымавіць, сказаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́буркну вы́буркнем
2-я ас. вы́буркнеш вы́буркнеце
3-я ас. вы́буркне вы́буркнуць
Прошлы час
м. вы́буркнуў вы́буркнулі
ж. вы́буркнула
н. вы́буркнула
Загадны лад
2-я ас. вы́буркні вы́буркніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́буркнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

вы́бурыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́буру вы́бурым
2-я ас. вы́бурыш вы́бурыце
3-я ас. вы́бурыць вы́бураць
Прошлы час
м. вы́бурыў вы́бурылі
ж. вы́бурыла
н. вы́бурыла
Загадны лад
2-я ас. вы́буры вы́бурыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́бурыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вы́бух

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́бух вы́бухі
Р. вы́буху вы́бухаў
Д. вы́буху вы́бухам
В. вы́бух вы́бухі
Т. вы́бухам вы́бухамі
М. вы́буху вы́бухах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

выбухаахава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выбухаахава́ны выбухаахава́ная выбухаахава́нае выбухаахава́ныя
Р. выбухаахава́нага выбухаахава́най
выбухаахава́нае		 выбухаахава́нага выбухаахава́ных
Д. выбухаахава́наму выбухаахава́най выбухаахава́наму выбухаахава́ным
В. выбухаахава́ны (неадуш.)
выбухаахава́нага (адуш.)		 выбухаахава́ную выбухаахава́нае выбухаахава́ныя (неадуш.)
выбухаахава́ных (адуш.)
Т. выбухаахава́ным выбухаахава́най
выбухаахава́наю		 выбухаахава́ным выбухаахава́нымі
М. выбухаахава́ным выбухаахава́най выбухаахава́ным выбухаахава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

выбухабяспе́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. выбухабяспе́чнасць
Р. выбухабяспе́чнасці
Д. выбухабяспе́чнасці
В. выбухабяспе́чнасць
Т. выбухабяспе́чнасцю
М. выбухабяспе́чнасці

Крыніцы: piskunou2012.

выбуханебяспе́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
выбуханебяспе́чна - -

выбуханебяспе́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. выбуханебяспе́чнасць
Р. выбуханебяспе́чнасці
Д. выбуханебяспе́чнасці
В. выбуханебяспе́чнасць
Т. выбуханебяспе́чнасцю
М. выбуханебяспе́чнасці

Крыніцы: piskunou2012.

выбуханебяспе́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выбуханебяспе́чны выбуханебяспе́чная выбуханебяспе́чнае выбуханебяспе́чныя
Р. выбуханебяспе́чнага выбуханебяспе́чнай
выбуханебяспе́чнае		 выбуханебяспе́чнага выбуханебяспе́чных
Д. выбуханебяспе́чнаму выбуханебяспе́чнай выбуханебяспе́чнаму выбуханебяспе́чным
В. выбуханебяспе́чны (неадуш.)
выбуханебяспе́чнага (адуш.)		 выбуханебяспе́чную выбуханебяспе́чнае выбуханебяспе́чныя (неадуш.)
выбуханебяспе́чных (адуш.)
Т. выбуханебяспе́чным выбуханебяспе́чнай
выбуханебяспе́чнаю		 выбуханебяспе́чным выбуханебяспе́чнымі
М. выбуханебяспе́чным выбуханебяспе́чнай выбуханебяспе́чным выбуханебяспе́чных

Крыніцы: piskunou2012.