вы́буркнуць
‘вымавіць, сказаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́буркну | вы́буркнем | |
| вы́буркнеш | вы́буркнеце | |
| вы́буркне | вы́буркнуць | |
| Прошлы час | ||
| вы́буркнуў | вы́буркнулі | |
| вы́буркнула | ||
| вы́буркнула | ||
| Загадны лад | ||
| вы́буркні | вы́буркніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́буркнуўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)