назо́ліць
‘назаляць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
назо́лю |
назо́лім |
2-я ас. |
назо́ліш |
назо́ліце |
3-я ас. |
назо́ліць |
назо́ляць |
Прошлы час |
м. |
назо́ліў |
назо́лілі |
ж. |
назо́ліла |
н. |
назо́ліла |
Загадны лад |
2-я ас. |
назо́ль |
назо́льце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
назо́лячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
назо́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
назо́льнасць |
Р. |
назо́льнасці |
Д. |
назо́льнасці |
В. |
назо́льнасць |
Т. |
назо́льнасцю |
М. |
назо́льнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
назо́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
назо́льны |
назо́льная |
назо́льнае |
назо́льныя |
Р. |
назо́льнага |
назо́льнай назо́льнае |
назо́льнага |
назо́льных |
Д. |
назо́льнаму |
назо́льнай |
назо́льнаму |
назо́льным |
В. |
назо́льны (неадуш.) назо́льнага (адуш.) |
назо́льную |
назо́льнае |
назо́льныя (неадуш.) назо́льных (адуш.) |
Т. |
назо́льным |
назо́льнай назо́льнаю |
назо́льным |
назо́льнымі |
М. |
назо́льным |
назо́льнай |
назо́льным |
назо́льных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
назо́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
назо́р |
Р. |
назо́ру |
Д. |
назо́ру |
В. |
назо́р |
Т. |
назо́рам |
М. |
назо́ры |
Крыніцы:
piskunou2012.
назо́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
назо́рнасць |
Р. |
назо́рнасці |
Д. |
назо́рнасці |
В. |
назо́рнасць |
Т. |
назо́рнасцю |
М. |
назо́рнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
назо́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
назо́ў |
назо́вы |
Р. |
назо́ва |
назо́ваў |
Д. |
назо́ву |
назо́вам |
В. |
назо́ў |
назо́вы |
Т. |
назо́вам |
назо́вамі |
М. |
назо́ве |
назо́вах |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.