Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Аўгусто́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

аўгустынаўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўгустынаўскі	аўгустынаўская	аўгустынаўскае	аўгустынаўскія
Р.	аўгустынаўскага	аўгустынаўскай аўгустынаўскае	аўгустынаўскага	аўгустынаўскіх
Д.	аўгустынаўскаму	аўгустынаўскай	аўгустынаўскаму	аўгустынаўскім
В.	аўгустынаўскі аўгустынаўскага	аўгустынаўскую	аўгустынаўскае	аўгустынаўскія
Т.	аўгустынаўскім	аўгустынаўскай аўгустынаўскаю	аўгустынаўскім	аўгустынаўскімі
М.	аўгустынаўскім	аўгустынаўскай	аўгустынаўскім	аўгустынаўскіх

аўгусце́йшы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўгусце́йшы	аўгусце́йшая	аўгусце́йшае	аўгусце́йшыя
Р.	аўгусце́йшага	аўгусце́йшай аўгусце́йшае	аўгусце́йшага	аўгусце́йшых
Д.	аўгусце́йшаму	аўгусце́йшай	аўгусце́йшаму	аўгусце́йшым
В.	аўгусце́йшы (неадуш.) аўгусце́йшага (адуш.)	аўгусце́йшую	аўгусце́йшае	аўгусце́йшыя (неадуш.) аўгусце́йшых (адуш.)
Т.	аўгусце́йшым	аўгусце́йшай аўгусце́йшаю	аўгусце́йшым	аўгусце́йшымі
М.	аўгусце́йшым	аўгусце́йшай	аўгусце́йшым	аўгусце́йшых

Крыніцы: piskunou2012.

Аўгусці́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

аўдаве́ла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
аўдаве́ла	-	-

аўдаве́ласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

аўдаве́лы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўдаве́лы	аўдаве́лая	аўдаве́лае	аўдаве́лыя
Р.	аўдаве́лага	аўдаве́лай аўдаве́лае	аўдаве́лага	аўдаве́лых
Д.	аўдаве́ламу	аўдаве́лай	аўдаве́ламу	аўдаве́лым
В.	аўдаве́лы (неадуш.) аўдаве́лага (адуш.)	аўдаве́лую	аўдаве́лае	аўдаве́лыя (неадуш.) аўдаве́лых (адуш.)
Т.	аўдаве́лым	аўдаве́лай аўдаве́лаю	аўдаве́лым	аўдаве́лымі
М.	аўдаве́лым	аўдаве́лай	аўдаве́лым	аўдаве́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аўдаве́лы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аўдаве́лы	аўдаве́лая	аўдаве́лае	аўдаве́лыя
Р.	аўдаве́лага	аўдаве́лай аўдаве́лае	аўдаве́лага	аўдаве́лых
Д.	аўдаве́ламу	аўдаве́лай	аўдаве́ламу	аўдаве́лым
В.	аўдаве́лы (неадуш.) аўдаве́лага (адуш.)	аўдаве́лую	аўдаве́лае	аўдаве́лыя (неадуш.) аўдаве́лых (адуш.)
Т.	аўдаве́лым	аўдаве́лай аўдаве́лаю	аўдаве́лым	аўдаве́лымі
М.	аўдаве́лым	аўдаве́лай	аўдаве́лым	аўдаве́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аўдаве́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

аўдаве́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum