асэ́сарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асэ́сарскі |
асэ́сарская |
асэ́сарскае |
асэ́сарскія |
| Р. |
асэ́сарскага |
асэ́сарскай асэ́сарскае |
асэ́сарскага |
асэ́сарскіх |
| Д. |
асэ́сарскаму |
асэ́сарскай |
асэ́сарскаму |
асэ́сарскім |
| В. |
асэ́сарскі (неадуш.) асэ́сарскага (адуш.) |
асэ́сарскую |
асэ́сарскае |
асэ́сарскія (неадуш.) асэ́сарскіх (адуш.) |
| Т. |
асэ́сарскім |
асэ́сарскай асэ́сарскаю |
асэ́сарскім |
асэ́сарскімі |
| М. |
асэ́сарскім |
асэ́сарскай |
асэ́сарскім |
асэ́сарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
А́ся
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
А́ся |
А́сі |
| Р. |
А́сі |
А́сь |
| Д. |
А́сі |
А́сям |
| В. |
А́сю |
А́сь |
| Т. |
А́сяй А́сяю |
А́сямі |
| М. |
А́сі |
А́сях |
асявы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асявы́ |
асява́я |
асяво́е |
асявы́я |
| Р. |
асяво́га |
асяво́й асяво́е |
асяво́га |
асявы́х |
| Д. |
асяво́му |
асяво́й |
асяво́му |
асявы́м |
| В. |
асявы́ (неадуш.) |
асяву́ю |
асяво́е |
асявы́я (неадуш.) |
| Т. |
асявы́м |
асяво́й асяво́ю |
асявы́м |
асявы́мі |
| М. |
асявы́м |
асяво́й |
асявы́м |
асявы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асяга́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асяга́юся |
асяга́емся |
| 2-я ас. |
асяга́ешся |
асяга́ецеся |
| 3-я ас. |
асяга́ецца |
асяга́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
асяга́ўся |
асяга́ліся |
| ж. |
асяга́лася |
| н. |
асяга́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асяга́йся |
асяга́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
асяга́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
асягне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асягне́нне |
асягне́нні |
| Р. |
асягне́ння |
асягне́нняў |
| Д. |
асягне́нню |
асягне́нням |
| В. |
асягне́нне |
асягне́нні |
| Т. |
асягне́ннем |
асягне́ннямі |
| М. |
асягне́нні |
асягне́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
ася́гнены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ася́гнены |
ася́гненая |
ася́гненае |
ася́гненыя |
| Р. |
ася́гненага |
ася́гненай ася́гненае |
ася́гненага |
ася́гненых |
| Д. |
ася́гненаму |
ася́гненай |
ася́гненаму |
ася́гненым |
| В. |
ася́гнены (неадуш.) ася́гненага (адуш.) |
ася́гненую |
ася́гненае |
ася́гненыя (неадуш.) ася́гненых (адуш.) |
| Т. |
ася́гненым |
ася́гненай ася́гненаю |
ася́гненым |
ася́гненымі |
| М. |
ася́гненым |
ася́гненай |
ася́гненым |
ася́гненых |
Крыніцы:
piskunou2012.