асэнсава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| асэнсава́нне | |
| асэнсава́ння | |
| асэнсава́нню | |
| асэнсава́нне | |
| асэнсава́ннем | |
| асэнсава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)