нерассядла́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нерассядла́ны |
нерассядла́ная |
нерассядла́нае |
нерассядла́ныя |
Р. |
нерассядла́нага |
нерассядла́най нерассядла́нае |
нерассядла́нага |
нерассядла́ных |
Д. |
нерассядла́наму |
нерассядла́най |
нерассядла́наму |
нерассядла́ным |
В. |
нерассядла́ны (неадуш.) нерассядла́нага (адуш.) |
нерассядла́ную |
нерассядла́нае |
нерассядла́ныя (неадуш.) нерассядла́ных (адуш.) |
Т. |
нерассядла́ным |
нерассядла́най нерассядла́наю |
нерассядла́ным |
нерассядла́нымі |
М. |
нерассядла́ным |
нерассядла́най |
нерассядла́ным |
нерассядла́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
нерассядла́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нерассядла́ны |
нерассядла́ная |
нерассядла́нае |
нерассядла́ныя |
Р. |
нерассядла́нага |
нерассядла́най нерассядла́нае |
нерассядла́нага |
нерассядла́ных |
Д. |
нерассядла́наму |
нерассядла́най |
нерассядла́наму |
нерассядла́ным |
В. |
нерассядла́ны (неадуш.) нерассядла́нага (адуш.) |
нерассядла́ную |
нерассядла́нае |
нерассядла́ныя (неадуш.) нерассядла́ных (адуш.) |
Т. |
нерассядла́ным |
нерассядла́най нерассядла́наю |
нерассядла́ным |
нерассядла́нымі |
М. |
нерассядла́ным |
нерассядла́най |
нерассядла́ным |
нерассядла́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
не́раст
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
не́раст |
Р. |
не́расту |
Д. |
не́расту |
В. |
не́раст |
Т. |
не́растам |
М. |
не́расце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нерастава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
нерастава́нне |
Р. |
нерастава́ння |
Д. |
нерастава́нню |
В. |
нерастава́нне |
Т. |
нерастава́ннем |
М. |
нерастава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нерастава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
нерасту́е |
нерасту́юць |
Прошлы час |
м. |
нерастава́ў |
нерастава́лі |
ж. |
нерастава́ла |
н. |
нерастава́ла |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
не́раставы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
не́раставы |
не́раставая |
не́раставае |
не́раставыя |
Р. |
не́раставага |
не́раставай не́раставае |
не́раставага |
не́раставых |
Д. |
не́раставаму |
не́раставай |
не́раставаму |
не́раставым |
В. |
не́раставы (неадуш.) не́раставага (адуш.) |
не́раставую |
не́раставае |
не́раставыя (неадуш.) не́раставых (адуш.) |
Т. |
не́раставым |
не́раставай не́раставаю |
не́раставым |
не́раставымі |
М. |
не́раставым |
не́раставай |
не́раставым |
не́раставых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нерастамо́жаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нерастамо́жаны |
нерастамо́жаная |
нерастамо́жанае |
нерастамо́жаныя |
Р. |
нерастамо́жанага |
нерастамо́жанай нерастамо́жанае |
нерастамо́жанага |
нерастамо́жаных |
Д. |
нерастамо́жанаму |
нерастамо́жанай |
нерастамо́жанаму |
нерастамо́жаным |
В. |
нерастамо́жаны (неадуш.) нерастамо́жанага (адуш.) |
нерастамо́жаную |
нерастамо́жанае |
нерастамо́жаныя (неадуш.) нерастамо́жаных (адуш.) |
Т. |
нерастамо́жаным |
нерастамо́жанай нерастамо́жанаю |
нерастамо́жаным |
нерастамо́жанымі |
М. |
нерастамо́жаным |
нерастамо́жанай |
нерастамо́жаным |
нерастамо́жаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
нерастаро́пнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
нерастаро́пнасць |
Р. |
нерастаро́пнасці |
Д. |
нерастаро́пнасці |
В. |
нерастаро́пнасць |
Т. |
нерастаро́пнасцю |
М. |
нерастаро́пнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.