бурмі́стр
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
бурмі́стр |
бурмі́стры |
Р. |
бурмі́стра |
бурмі́страў |
Д. |
бурмі́стру |
бурмі́страм |
В. |
бурмі́стра |
бурмі́страў |
Т. |
бурмі́страм |
бурмі́страмі |
М. |
бурмі́стру |
бурмі́страх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
бурмістрава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
бурмістру́ю |
бурмістру́ем |
2-я ас. |
бурмістру́еш |
бурмістру́еце |
3-я ас. |
бурмістру́е |
бурмістру́юць |
Прошлы час |
м. |
бурмістрава́ў |
бурмістрава́лі |
ж. |
бурмістрава́ла |
н. |
бурмістрава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
бурмістру́й |
бурмістру́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
бурмістру́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
бурмістро́ўства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
бурмістро́ўства |
Р. |
бурмістро́ўства |
Д. |
бурмістро́ўству |
В. |
бурмістро́ўства |
Т. |
бурмістро́ўствам |
М. |
бурмістро́ўстве |
Крыніцы:
piskunou2012.
бу́рна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
бу́рна |
бу́рней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
бу́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
бу́рнасць |
Р. |
бу́рнасці |
Д. |
бу́рнасці |
В. |
бу́рнасць |
Т. |
бу́рнасцю |
М. |
бу́рнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.