паце́шлівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паце́шлівы |
паце́шлівая |
паце́шлівае |
паце́шлівыя |
| Р. |
паце́шлівага |
паце́шлівай паце́шлівае |
паце́шлівага |
паце́шлівых |
| Д. |
паце́шліваму |
паце́шлівай |
паце́шліваму |
паце́шлівым |
| В. |
паце́шлівы (неадуш.) паце́шлівага (адуш.) |
паце́шлівую |
паце́шлівае |
паце́шлівыя (неадуш.) паце́шлівых (адуш.) |
| Т. |
паце́шлівым |
паце́шлівай паце́шліваю |
паце́шлівым |
паце́шлівымі |
| М. |
паце́шлівым |
паце́шлівай |
паце́шлівым |
паце́шлівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
паце́шна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| паце́шна |
паце́шней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
паце́шнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
паце́шнасць |
| Р. |
паце́шнасці |
| Д. |
паце́шнасці |
| В. |
паце́шнасць |
| Т. |
паце́шнасцю |
| М. |
паце́шнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
паце́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паце́шнік |
паце́шнікі |
| Р. |
паце́шніка |
паце́шнікаў |
| Д. |
паце́шніку |
паце́шнікам |
| В. |
паце́шніка |
паце́шнікаў |
| Т. |
паце́шнікам |
паце́шнікамі |
| М. |
паце́шніку |
паце́шніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
паце́шніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паце́шніца |
паце́шніцы |
| Р. |
паце́шніцы |
паце́шніц |
| Д. |
паце́шніцы |
паце́шніцам |
| В. |
паце́шніцу |
паце́шніц |
| Т. |
паце́шніцай паце́шніцаю |
паце́шніцамі |
| М. |
паце́шніцы |
паце́шніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
паце́шны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паце́шны |
паце́шная |
паце́шнае |
паце́шныя |
| Р. |
паце́шнага |
паце́шнай паце́шнае |
паце́шнага |
паце́шных |
| Д. |
паце́шнаму |
паце́шнай |
паце́шнаму |
паце́шным |
| В. |
паце́шны (неадуш.) паце́шнага (адуш.) |
паце́шную |
паце́шнае |
паце́шныя (неадуш.) паце́шных (адуш.) |
| Т. |
паце́шным |
паце́шнай паце́шнаю |
паце́шным |
паце́шнымі |
| М. |
паце́шным |
паце́шнай |
паце́шным |
паце́шных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паце́шныя
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
| - |
| Н. |
паце́шныя |
| Р. |
паце́шных |
| Д. |
паце́шным |
| В. |
паце́шных (адуш.) |
| Т. |
паце́шнымі |
| М. |
паце́шных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
паце́шыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паце́шуся |
паце́шымся |
| 2-я ас. |
паце́шышся |
паце́шыцеся |
| 3-я ас. |
паце́шыцца |
паце́шацца |
| Прошлы час |
| м. |
паце́шыўся |
паце́шыліся |
| ж. |
паце́шылася |
| н. |
паце́шылася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
паце́шся |
паце́шцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
паце́шыўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паце́шыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паце́шу |
паце́шым |
| 2-я ас. |
паце́шыш |
паце́шыце |
| 3-я ас. |
паце́шыць |
паце́шаць |
| Прошлы час |
| м. |
паце́шыў |
паце́шылі |
| ж. |
паце́шыла |
| н. |
паце́шыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
паце́ш |
паце́шце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
паце́шыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пацё́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пацё́к |
пацё́кі |
| Р. |
пацё́ку |
пацё́каў |
| Д. |
пацё́ку |
пацё́кам |
| В. |
пацё́к |
пацё́кі |
| Т. |
пацё́кам |
пацё́камі |
| М. |
пацё́ку |
пацё́ках |
Крыніцы:
piskunou2012.