пахуліга́ніць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пахуліга́ню |
пахуліга́нім |
| 2-я ас. |
пахуліга́ніш |
пахуліга́ніце |
| 3-я ас. |
пахуліга́ніць |
пахуліга́няць |
| Прошлы час |
| м. |
пахуліга́ніў |
пахуліга́нілі |
| ж. |
пахуліга́ніла |
| н. |
пахуліга́ніла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пахуліга́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
паху́ча
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| паху́ча |
- |
- |
паху́часць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
паху́часць |
| Р. |
паху́часці |
| Д. |
паху́часці |
| В. |
паху́часць |
| Т. |
паху́часцю |
| М. |
паху́часці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паху́чы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паху́чы |
паху́чая |
паху́чае |
паху́чыя |
| Р. |
паху́чага |
паху́чай паху́чае |
паху́чага |
паху́чых |
| Д. |
паху́чаму |
паху́чай |
паху́чаму |
паху́чым |
| В. |
паху́чы (неадуш.) паху́чага (адуш.) |
паху́чую |
паху́чае |
паху́чыя (неадуш.) паху́чых (адуш.) |
| Т. |
паху́чым |
паху́чай паху́чаю |
паху́чым |
паху́чымі |
| М. |
паху́чым |
паху́чай |
паху́чым |
паху́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паху́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паху́чы |
паху́чая |
паху́чае |
паху́чыя |
| Р. |
паху́чага |
паху́чай паху́чае |
паху́чага |
паху́чых |
| Д. |
паху́чаму |
паху́чай |
паху́чаму |
паху́чым |
| В. |
паху́чы (неадуш.) паху́чага (адуш.) |
паху́чую |
паху́чае |
паху́чыя (неадуш.) паху́чых (адуш.) |
| Т. |
паху́чым |
паху́чай паху́чаю |
паху́чым |
паху́чымі |
| М. |
паху́чым |
паху́чай |
паху́чым |
паху́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
па́ц
‘пацук’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́ц |
па́цы |
| Р. |
па́ца |
па́цаў |
| Д. |
па́цу |
па́цам |
| В. |
па́ца |
па́цаў |
| Т. |
па́цам |
па́цамі |
| М. |
па́цы |
па́цах |
Крыніцы:
piskunou2012.
па́ц
‘удар па шчацэ’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́ц |
па́цы |
| Р. |
па́цу |
па́цаў |
| Д. |
па́цу |
па́цам |
| В. |
па́ц |
па́цы |
| Т. |
па́цам |
па́цамі |
| М. |
па́цы |
па́цах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Па́цава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Па́цава |
| Р. |
Па́цава |
| Д. |
Па́цаву |
| В. |
Па́цава |
| Т. |
Па́цавам |
| М. |
Па́цаве |