Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бвгдеёжзійклмнпрстўфхцчшюя-

ваўчко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ваўчко́вы ваўчко́вая ваўчко́вае ваўчко́выя
Р. ваўчко́вага ваўчко́вай
ваўчко́вае		 ваўчко́вага ваўчко́вых
Д. ваўчко́ваму ваўчко́вай ваўчко́ваму ваўчко́вым
В. ваўчко́вы
ваўчко́вага		 ваўчко́вую ваўчко́вае ваўчко́выя
ваўчко́вых
Т. ваўчко́вым ваўчко́вай
ваўчко́ваю		 ваўчко́вым ваўчко́вымі
М. ваўчко́вым ваўчко́вай ваўчко́вым ваўчко́вых

Крыніцы: tsblm1996.

ваўчко́м

прыслоўе, утворана ад назоўніка

станоўч. выш. найвыш.
ваўчко́м - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Ваўчо́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ваўчо́
Р. Ваўча́
Д. Ваўчу́
В. Ваўчо́
Т. Ваўчо́м
М. Ваўчы́

ваўчо́к

‘памянш. да воўк’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ваўчо́к ваўчкі́
Р. ваўчка́ ваўчко́ў
Д. ваўчку́ ваўчка́м
В. ваўчка́ ваўчко́ў
Т. ваўчко́м ваўчка́мі
М. ваўчку́ ваўчка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ваўчо́к

‘цацка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ваўчо́к ваўчкі́
Р. ваўчка́ ваўчко́ў
Д. ваўчку́ ваўчка́м
В. ваўчо́к ваўчкі́
Т. ваўчко́м ваўчка́мі
М. ваўчку́ ваўчка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ваўчу́га

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ваўчу́га ваўчу́гі
Р. ваўчу́гі ваўчу́гаў
ваўчу́г
Д. ваўчу́гу ваўчу́гам
В. ваўчу́гу ваўчу́гаў
ваўчу́г
Т. ваўчу́гам ваўчу́гамі
М. ваўчу́гу ваўчу́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ваўчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ваўчу́к
Р. ваўчуку́
Д. ваўчуку́
В. ваўчу́к
Т. ваўчуко́м
М. ваўчуку́

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Ваўчуны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ваўчуны́
Р. Ваўчуно́ў
Д. Ваўчуна́м
В. Ваўчуны́
Т. Ваўчуна́мі
М. Ваўчуна́х

ваўчы́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ваўчы́ны ваўчы́ная ваўчы́нае ваўчы́ныя
Р. ваўчы́нага ваўчы́най
ваўчы́нае		 ваўчы́нага ваўчы́ных
Д. ваўчы́наму ваўчы́най ваўчы́наму ваўчы́ным
В. ваўчы́ны (неадуш.)
ваўчы́нага (адуш.)		 ваўчы́ную ваўчы́нае ваўчы́ныя (неадуш.)
ваўчы́ных (адуш.)
Т. ваўчы́ным ваўчы́най
ваўчы́наю		 ваўчы́ным ваўчы́нымі
М. ваўчы́ным ваўчы́най ваўчы́ным ваўчы́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ваўчы́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ваўчы́ха ваўчы́хі
Р. ваўчы́хі ваўчы́х
Д. ваўчы́се ваўчы́хам
В. ваўчы́ху ваўчы́х
Т. ваўчы́хай
ваўчы́хаю		 ваўчы́хамі
М. ваўчы́се ваўчы́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.