Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджзнотуфыэ
бвгдеёжзійклмнпрстуўфхцчшя

Раві́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Раві́ны
Р. Раві́н
Раві́наў
Д. Раві́нам
В. Раві́ны
Т. Раві́намі
М. Раві́нах

раво́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раво́к раўкі́
Р. раўка́ раўко́ў
Д. раўку́ раўка́м
В. раво́к раўкі́
Т. раўко́м раўка́мі
М. раўку́ раўка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Раво́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Раво́к
Р. Раўка́
Д. Раўку́
В. Раво́к
Т. Раўко́м
М. Раўку́

раво́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раво́чны раво́чная раво́чнае раво́чныя
Р. раво́чнага раво́чнай
раво́чнае		 раво́чнага раво́чных
Д. раво́чнаму раво́чнай раво́чнаму раво́чным
В. раво́чны раво́чную раво́чнае раво́чныя
Т. раво́чным раво́чнай
раво́чнаю		 раво́чным раво́чнымі
М. раво́чным раво́чнай раво́чным раво́чных

Крыніцы: tsblm1996.

раву́н

‘малпа’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раву́н равуны́
Р. равуна́ равуно́ў
Д. равуну́ равуна́м
В. равуна́ равуно́ў
Т. равуно́м равуна́мі
М. равуне́ равуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

раву́н

‘плакса’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раву́н равуны́
Р. равуна́ равуно́ў
Д. равуну́ равуна́м
В. равуна́ равуно́ў
Т. равуно́м равуна́мі
М. равуне́ равуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

раву́н

‘прылада’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раву́н равуны́
Р. равуна́ равуно́ў
Д. равуну́ равуна́м
В. раву́н равуны́
Т. равуно́м равуна́мі
М. равуне́ равуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Раву́ты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Раву́ты
Р. Раву́таў
Д. Раву́там
В. Раву́ты
Т. Раву́тамі
М. Раву́тах

раву́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. раву́ха раву́хі
Р. раву́хі раву́х
Д. раву́се раву́хам
В. раву́ху раву́х
Т. раву́хай
раву́хаю		 раву́хамі
М. раву́се раву́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Раву́ча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Раву́ча
Р. Раву́чы
Д. Раву́чы
В. Раву́чу
Т. Раву́чай
Раву́чаю
М. Раву́чы