гарба́цець
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гарба́цею |
гарба́цеем |
2-я ас. |
гарба́цееш |
гарба́цееце |
3-я ас. |
гарба́цее |
гарба́цеюць |
Прошлы час |
м. |
гарба́цеў |
гарба́целі |
ж. |
гарба́цела |
н. |
гарба́цела |
Загадны лад |
2-я ас. |
гарба́цей |
гарба́цейце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гарба́цеючы |
Іншыя варыянты:
гарбаце́ць.
Крыніцы:
krapivabr2012.
гарба́ціна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гарба́ціна |
гарба́ціны |
Р. |
гарба́ціны |
гарба́цін |
Д. |
гарба́ціне |
гарба́цінам |
В. |
гарба́ціну |
гарба́ціны |
Т. |
гарба́цінай гарба́цінаю |
гарба́цінамі |
М. |
гарба́ціне |
гарба́цінах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Гарба́ціца
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Гарба́ціца |
Р. |
Гарба́ціцы |
Д. |
Гарба́ціцы |
В. |
Гарба́ціцу |
Т. |
Гарба́ціцай Гарба́ціцаю |
М. |
Гарба́ціцы |
гарба́ціцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гарба́чуся |
гарба́цімся |
2-я ас. |
гарба́цішся |
гарба́ціцеся |
3-я ас. |
гарба́ціцца |
гарба́цяцца |
Прошлы час |
м. |
гарба́ціўся |
гарба́ціліся |
ж. |
гарба́цілася |
н. |
гарба́цілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
гарба́цься |
гарба́цьцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гарба́цячыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гарба́ціць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гарба́чу |
гарба́цім |
2-я ас. |
гарба́ціш |
гарба́ціце |
3-я ас. |
гарба́ціць |
гарба́цяць |
Прошлы час |
м. |
гарба́ціў |
гарба́цілі |
ж. |
гарба́ціла |
н. |
гарба́ціла |
Загадны лад |
2-я ас. |
гарба́ць |
гарба́цьце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гарба́цячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Гарбацэ́вічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Гарбацэ́вічы |
Р. |
Гарбацэ́віч Гарбацэ́вічаў |
Д. |
Гарбацэ́вічам |
В. |
Гарбацэ́вічы |
Т. |
Гарбацэ́вічамі |
М. |
Гарбацэ́вічах |
гарба́ч
‘гарбатая жывёліна’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гарба́ч |
гарбачы́ |
Р. |
гарбача́ |
гарбачо́ў |
Д. |
гарбачу́ |
гарбача́м |
В. |
гарбача́ |
гарбачо́ў |
Т. |
гарбачо́м |
гарбача́мі |
М. |
гарбачы́ |
гарбача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
гарба́ч
‘гарбаты чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гарба́ч |
гарбачы́ |
Р. |
гарбача́ |
гарбачо́ў |
Д. |
гарбачу́ |
гарбача́м |
В. |
гарбача́ |
гарбачо́ў |
Т. |
гарбачо́м |
гарбача́мі |
М. |
гарбачу́ |
гарбача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.