Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бгдежзйклнпрстхцчшя

вермішэ́левы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вермішэ́левы вермішэ́левая вермішэ́левае вермішэ́левыя
Р. вермішэ́левага вермішэ́левай
вермішэ́левае		 вермішэ́левага вермішэ́левых
Д. вермішэ́леваму вермішэ́левай вермішэ́леваму вермішэ́левым
В. вермішэ́левы (неадуш.)
вермішэ́левага (адуш.)		 вермішэ́левую вермішэ́левае вермішэ́левыя (неадуш.)
вермішэ́левых (адуш.)
Т. вермішэ́левым вермішэ́левай
вермішэ́леваю		 вермішэ́левым вермішэ́левымі
М. вермішэ́левым вермішэ́левай вермішэ́левым вермішэ́левых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вермішэ́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. вермішэ́ль
Р. вермішэ́лі
Д. вермішэ́лі
В. вермішэ́ль
Т. вермішэ́ллю
М. вермішэ́лі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Вермо́нт

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вермо́нт
Р. Вермо́нта
Д. Вермо́нту
В. Вермо́нт
Т. Вермо́нтам
М. Вермо́нце

вермо́нцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вермо́нцкі вермо́нцкая вермо́нцкае вермо́нцкія
Р. вермо́нцкага вермо́нцкай
вермо́нцкае		 вермо́нцкага вермо́нцкіх
Д. вермо́нцкаму вермо́нцкай вермо́нцкаму вермо́нцкім
В. вермо́нцкі (неадуш.)
вермо́нцкага (адуш.)		 вермо́нцкую вермо́нцкае вермо́нцкія (неадуш.)
вермо́нцкіх (адуш.)
Т. вермо́нцкім вермо́нцкай
вермо́нцкаю		 вермо́нцкім вермо́нцкімі
М. вермо́нцкім вермо́нцкай вермо́нцкім вермо́нцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

ве́рмут

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ве́рмут
Р. ве́рмуту
Д. ве́рмуту
В. ве́рмут
Т. ве́рмутам
М. ве́рмуце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ве́рмутавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́рмутавы ве́рмутавая ве́рмутавае ве́рмутавыя
Р. ве́рмутавага ве́рмутавай
ве́рмутавае		 ве́рмутавага ве́рмутавых
Д. ве́рмутаваму ве́рмутавай ве́рмутаваму ве́рмутавым
В. ве́рмутавы (неадуш.)
ве́рмутавага (адуш.)		 ве́рмутавую ве́рмутавае ве́рмутавыя (неадуш.)
ве́рмутавых (адуш.)
Т. ве́рмутавым ве́рмутавай
ве́рмутаваю		 ве́рмутавым ве́рмутавымі
М. ве́рмутавым ве́рмутавай ве́рмутавым ве́рмутавых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

ве́рна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ве́рна вярне́й найвярне́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

вернападда́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. вернападда́насць
Р. вернападда́насці
Д. вернападда́насці
В. вернападда́насць
Т. вернападда́насцю
М. вернападда́насці

Крыніцы: piskunou2012.

вернападда́ная

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. вернападда́ная вернападда́ныя
Р. вернападда́най вернападда́ных
Д. вернападда́най вернападда́ным
В. вернападда́ную вернападда́ных
Т. вернападда́най
вернападда́наю		 вернападда́нымі
М. вернападда́най вернападда́ных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

вернападда́нніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вернападда́нніцкі вернападда́нніцкая вернападда́нніцкае вернападда́нніцкія
Р. вернападда́нніцкага вернападда́нніцкай
вернападда́нніцкае		 вернападда́нніцкага вернападда́нніцкіх
Д. вернападда́нніцкаму вернападда́нніцкай вернападда́нніцкаму вернападда́нніцкім
В. вернападда́нніцкі (неадуш.)
вернападда́нніцкага (адуш.)		 вернападда́нніцкую вернападда́нніцкае вернападда́нніцкія (неадуш.)
вернападда́нніцкіх (адуш.)
Т. вернападда́нніцкім вернападда́нніцкай
вернападда́нніцкаю		 вернападда́нніцкім вернападда́нніцкімі
М. вернападда́нніцкім вернападда́нніцкай вернападда́нніцкім вернападда́нніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.