Verbum

анлайнавы слоўнік

ірво́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

ірво́тнае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

ірво́тны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ірво́тны	ірво́тная	ірво́тнае	ірво́тныя
Р.	ірво́тнага	ірво́тнай ірво́тнае	ірво́тнага	ірво́тных
Д.	ірво́тнаму	ірво́тнай	ірво́тнаму	ірво́тным
В.	ірво́тны (неадуш.) ірво́тнага (адуш.)	ірво́тную	ірво́тнае	ірво́тныя (неадуш.) ірво́тных (адуш.)
Т.	ірво́тным	ірво́тнай ірво́тнаю	ірво́тным	ірво́тнымі
М.	ірво́тным	ірво́тнай	ірво́тным	ірво́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Ірвяні́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне