Verbum

анлайнавы слоўнік

Ірты́ш

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

ірты́шскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ірты́шскі	ірты́шская	ірты́шскае	ірты́шскія
Р.	ірты́шскага	ірты́шскай ірты́шскае	ірты́шскага	ірты́шскіх
Д.	ірты́шскаму	ірты́шскай	ірты́шскаму	ірты́шскім
В.	ірты́шскі (неадуш.) ірты́шскага (адуш.)	ірты́шскую	ірты́шскае	ірты́шскія (неадуш.) ірты́шскіх (адуш.)
Т.	ірты́шскім	ірты́шскай ірты́шскаю	ірты́шскім	ірты́шскімі
М.	ірты́шскім	ірты́шскай	ірты́шскім	ірты́шскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.